Principes? Niet overzee

Het is geen wonder dat juist racisme zo’n twistpunt is geworden. Racisme is immers het brandpunt van de koloniale ongelijkheid. Door hun kritiek op racistische tradities bevragen hedendaagse intellectuelen, net als hun voorgangers, de machtsstructuren en de dubbele moraal die uit het koloniale verleden zijn voortgekomen. Het merkwaardige feit doet zich voor dat de meeste Nederlanders racisme – net als kolonialisme overigens – afwijzen. Aan de andere kant wordt kritiek op wel degelijk bestaand racisme op een sterk etnocentrische manier afgewezen. De anti-racistische, anti-koloniale migrantenstem maakt daarmee duidelijk hoe oude paternalistische mechanismen over het goed bedoelende eigene en het intolerante andere in stand worden gehouden. Het is ook geen toeval dat anti- en post-koloniale intellectuelen uit het verleden nauwelijks zichtbaar zijn in het Nederlandse debat en onderwijs. Zij worden niet als deel van de eigen intellectuele traditie gezien, maar als een radicale en on-Nederlandse of niet-westerse en in wezen vijandige minderheidsstem. Welke anti-koloniale geluiden klinken er in de klaslokalen? Welke Afrikaanse of Indiase denkers zijn onderdeel van ons filosofieonderwijs? Wie hoort op school over Anton de Kom of Soewardi Soerjaningrat?

Larissa Schulte Nordholt en Remco Raben in Principes? Niet overzee (Groene.nl)