Progressieve krokodillentranen leiden niet tot verblijfsrecht
Burgemeester Eberhard van der Laan wil het Amsterdamse vluchtelingenkamp aan de Notweg zo snel mogelijk ontruimen, zo heeft hij de gemeenteraad per brief laten weten. Om dat plan te kunnen doordrukken zet hij “overlast voor de buurt” en “gevaar voor de volksgezondheid” als argumenten in. Namens de vluchtelingen heeft advocaat Ursula Weitzel laten weten de ontruiming juridisch te gaan aanvechten.
“Schrijnend”, “zorgelijk”, “een humanitair dramatische situatie”, “de grenzen zijn bereikt”. Uit politieke, kerkelijke en medische hoek kwamen deze week sombere geluiden over het tentenkamp in Osdorp. Eerder gaven “betrokken burgers” in een brandbrief al aan dat ze niet langer meer in staat waren om de vluchtelingen te helpen. Het bestaan van het kamp wordt zodanig tot probleem gemaakt dat voor Van der Laan niets anders overblijft dan te besluiten tot ontruiming, wat hij met opvallende gretigheid heeft aangekondigd. Hij krijgt de gelegenheid tot ontruiming op een presenteerblaadje aangereikt. Afgewezen en uitgesloten vluchtelingen die gaan actievoeren en het onrecht aanklagen dat de overheid hen aandoet, dat kan de burgervader missen als kiespijn.
Het is zonneklaar dat Van der Laan de verhalen over de ellende op het kamp misbruikt om zijn eigen agenda door te voeren. Een week geleden heeft hij de vluchtelingen een ultimatum gesteld. Hij eiste dat het aantal vluchtelingen in het kamp zou worden teruggebracht van ongeveer 90 tot 60. Anders zou hij ingrijpen. Met andere woorden, hij zet de vluchtelingen schandalig onder druk en beveelt dat ze uit hun midden zo’n 30 radeloze en ontheemde mensen wegsturen, de straat op, zelfs zonder de beschutting van een tent en bondgenoten om hen heen. Hij zadelt de vluchtelingen op met “de eigen verantwoordelijkheid” om een onmenselijke selectiepolitiek toe te passen.
Uithongeren
Een heleboel bonzen en bestuurders dringen dus aan op ontruiming. Maar de mensen om wie het toch zou moeten gaan, de vluchtelingen zelf, verzetten zich daartegen. Ze stappen naar de rechter om te verhinderen dat hun actiekamp wordt vernietigd en daarmee hun protest tegen het keiharde migratiebeheersingsbeleid monddood wordt gemaakt. Het spreekt voor zich dat de vluchtelingen van het tentenkamp in een uiterst kwetsbare positie zitten. Uiteraard lijden ze, geestelijk en lichamelijk, en gaan ze gebukt onder stress en martelende onzekerheid. Dat heeft echter nauwelijks te maken met het kamp op zich, maar voornamelijk met het systeem van sociale en bestuurlijke apartheid waardoor ze dakloos, rechteloos en illegaal zijn gemaakt. Het tentenkamp laat in het volle daglicht zien hoe genadeloos het uitsluitings- en uitzetbeleid vluchtelingen uithongert en kapot maakt. Maar dat onrecht wordt in het debat over het kamp onder het vloerkleed geveegd.
De Amsterdamse gemeenteraad zegt “een humane oplossing” te willen. Gisteren werd een motie van de SP en GroenLinks aangenomen waarin Van der Laan wordt opgedragen om over zo’n oplossing in gesprek te gaan met “de betrokkenen”, waarbij het maar de vraag is of hij met de vluchtelingen zelf gaat onderhandelen. Tijdens het raadsdebat werd duidelijk dat geen enkele politicus zich schaart achter de eis van verblijfsrecht voor de vluchtelingen. Men pleit alleen voor tijdelijke opvang in afwachting van terugkeer naar landen vol armoede en geweld. Volgens GroenLinks-fractievoorzitter Marieke van Doorninck zou het migratiebeheersingsbeleid geen “sluitende” terugkeerregeling kennen. Het deporteren zou dus niet “effectief” genoeg verlopen en het uitzetbeleid zou nog verder moeten worden geperfectioneerd. Eens te meer blijkt dat dit soort politici best wel eens een tentenkamp willen bezoeken en soms ook krokodillentranen kunnen huilen. Maar uiteindelijk dienen ze achter de rug van de vluchtelingen om het belang van de staat.
Harry Westerink
Dank je Harry,
ik was daar ook aanwezig en na de motie was het meer dan duidelijk, dat iedereen zijn mond vol heeft over de opvang, maar dat er echt geen opinie van geen enkel raadslid hoorbaar was, die stelde?
Het gaat hier niet alleen om onderdak.
Deze mensen vallen tussen wal en schip, (dat werd wel genoemd in de vergadering).
Ja dat weten we wel.
Waarom hoorde ik toch niemand zeggen? Geef deze mensen verblijf en respect, door middel van een verblijf zstel je ze in staat om mee werken en te bouwen, aan een groot sterk en veilig Europa. Wij zijn nu eenmaal een wereld.
Maar zoals gezegd, dat hoorde ik ze niet zeggen!
Hoe moet dit aflopen?
Europa moet dit probleem eens en voor all, oplossen, er zullen altijd mensen zijn die gewoon niet terug kunnen gaan, door diverse omstandigheden, geen papieren b.v. etc.
Wat wel gezegd mag worden?
Ik vond dat de burgemeester, zich er goed uitlulde!
En het tentenkamp, wordt dus, (nog) niet, ontruimd!
p.s. Op naar het volgende agendapunt.
Een schandelijke insinuatie
“Eerder gaven “betrokken burgers” in een brandbrief al aan dat ze niet langer meer in staat waren om de vluchtelingen te helpen. Het bestaan van het kamp wordt zodanig tot probleem gemaakt dat voor Van der Laan niets anders overblijft dan te besluiten tot ontruiming, wat hij met opvallende gretigheid heeft aangekondigd. Hij krijgt de gelegenheid tot ontruiming op een presenteerblaadje aangereikt.” Schrijft Harry Westerink. Hij verwijst daarbij expliciet naar de verklaring op http://www.nicenieuwwest.nl/help-steun-stop-notweg/ en stelt dus dat de initiatiefnemers en ondertekenaars daarvan “betrokken burgers” de ontruiming in de hand werken.
Ik voel me hierdoor aangesproken. Ik ben een van de buurtbewoners die die brief heeft ondertekend en ik heb me ingespannen om anderen die ook te laten ondertekenen. De suggestie, om niet te zeggen insinuatie, van Harrie dat die brief de gelegenheid tot ontruiming op een presenteerblaadje aan de burgemeester heeft aangereikt vind ik schandelijk. Iedereen die de brief leest ziet dat het hier gaat om een oproep aan de gemeente om voor de mensen aan de Notweg de noodzakelijke voorzieningen te treffen en absoluut geen oproep tot ontruiming. “Het is de overheid, op welk niveau dan ook, die vandaag nog voor verantwoorde en veilige omstandigheden moet zorgen. Wij, individuele burgers, zijn niet bij machte om voor warmte in de tenten te zorgen bij vrieskou. We zijn niet bij machte de vluchtelingen te voorzien van een dak boven hun hoofd en we hebben niet de capaciteiten noch de kennis om humanitaire- en psychologische hulp te bieden. Daar is de inzet van de hulpdiensten, gemeente, overheid en humanitaire organisaties voor nodig. Hoe graag we ook zouden willen, alle vormen van particuliere hulp zijn vanaf hier ontoereikend.” En wie even verder op die site kijkt ziet dat de initiatiefnemers zich tot op de dag van vandaag ingezet hebben voor steun aan de vluchtelingen op de Notweg.
Vanuit de Amsterdamse Steuncomité Sociale Strijd (waarin ook leden van Doorbraak actief zijn) heb ik van het begin af aan contact onderhouden met de mensen op het kamp aan de Notweg en namens dit comité heb ik waar dat kon hulp en ondersteuning geboden. In dat kader heb ik ook, onder andere via de mailinglijst en de website van het steuncomité, mensen opgeroepen de ‘brandbrief’ te ondertekenen. Niemand, heeft toen gereageerd door te zeggen dat deze brandbrief een fout initiatief was en dat het eigenlijk een oproep tot ontruiming was, ook de leden van Doorbraak in het steuncomité niet. Ook op de site van Doorbrak is de brandbrief genoemd, maar ook toen is die niet ‘ontmaskerd’ als een oproep tot ontruiming van het kamp.
Maar nu komt het Harry blijkbaar goed uit om dat alsnog te doen. Natuurlijk moeten we opkomen voor een verblijfsstatus voor deze mensen en andere zogenaamde illegalen. Natuurlijk moeten we het immigratie en vreemdelingenbeleid aan de kaak stellen. De kracht van de vluchtelingenkampen die de afgelopen tijd door de mensen zelf zijn opgezet is dat ze dat beleid weer op de agenda zetten. Maar het eisen van een verblijfsstatus voor deze mensen betekent niet dat zolang als ze die nog niet hebben we niet op moeten komen voor fatsoenlijke voorzieningen, dat we van de gemeente niet moeten eisen dat ze hun zorgplicht ten aanzien van deze mensen nakomt, dat we niet moeten benadrukken dat de universele mensenrechten waar Nederland zo graag mee schermt ook op deze mensen van toepassing moet zijn. Dat is wat de buurtbewoners en andere in deze brandbrief hebben willen doen. Wie dat interpreteert als het op een dienblaadje aanreiken van argumenten voor ontruiming is volgens mij door een gevaarlijke ideologische verblinding bevangen.
Ik was ook in de raadszaal en vindt dat hier een ongenuanceerde en smakeloze karikatuur van Marieke van Doorninck wordt gemaakt. Zij was de fractievoorzitter die zich donderdag in meest klare taal uitsprak tegen het inhumane landelijke beleid en dat bovendien al jaren doet.
Van Doorninck heeft meer dan de meeste politici kennis van zaken: ze is behalve GroenLinks raadslid werkzaam bij La Strada, een organisatie die zich inspant tegen mensenhandel. Even googelen en je zult snel ontdekken dat je de plank volledig mis slaat wanneer je suggereert dat Van Doorninck effectiever zou willen deporteren.
Willem, ik schets in mijn stuk een beeld waaruit blijkt dat veel betrokkenen in de politieke, kerkelijke hoek en medische hoek de laatste tijd hebben verkondigd dat het zo niet langer meer gaat met het Amsterdamse tentenkamp, dat de overheid wat moet gaan doen, dus moet ingrijpen. Daar hoorde die brandbrief van “de betrokken burgers” ook bij. Ik richt me bij het beschrijven van dat beeld vanzelfsprekend niet alleen op die brandbrief. Het gaat me om het geheel van geluiden (onder meer van de kant van de GGD en de Protestantse Kerk) waaruit burgemeester Van der Laan kon opmaken dat de maat vol was, dat de situatie in het kamp onhoudbaar was. Ik insinueer niets, ik constateer feitelijk dat die geluiden er waren en ook steeds sterker werden. Natuurlijk neem ik aan dat “de betrokken burgers” de vluchtelingen (willen) ondersteunen. Maar ze droegen met de brandbrief (onbedoeld) bij aan de publieke druk op de burgemeester dat hij hoognodig aan de noodrem moest gaan trekken, dat wil zeggen: dat hij moest gaan ontruimen.
Meteen nadat ik de brandbrief had gelezen, rezen er bij mij grote twijfels of de opstellers ervan zich er wel voldoende van bewust waren in welk mijnenveld ze zich met de brief begaven. Een geluid als “Stop Notweg nu!” (met een plaatje van een tent erbij) klonk mij niet bepaald solidair in de oren, ook al was het wel zo bedoeld. Het was in elk geval een onhandige kreet. Immers, ook de VVD en andere rechtsen dringen aan op “het stoppen” van dit soort kampen. Politiek bleef de oproep nogal vaag voor mij, ook al omdat er geen andere eisen dan overheidsopvang werden gesteld en het niet duidelijk was of de brief ook namens de vluchtelingen was geschreven. De vluchtelingen stonden in elk geval niet onder de brief genoemd als mede-ondertekenaars. Omdat ik er niet van op de hoogte was uit welke kringen het initiatief van de brandbrief afkomstig was (ik vermoedde dat het om buurtgenoten ging, maar wist niet wie), kon ik niet in debat met de opstellers. Wel heb ik bewust niet opgeroepen om de brandbrief/petitie te ondertekenen. Ik kon er niet voldoende achter staan.
Douwe, Marieke van Doorninck heeft in dit debat letterlijk aangegeven dat de overheid wat haar betreft met een “sluitende” terugkeerregeling moet komen. Dat betekent, in mijn woorden: de overheid moet effectiever deporteren. Deze technische kritiek (pleiten voor een efficienter terugkeerbeleid) valt al jaren te horen in kringen van parlementair links en van “deskundigen”. Dat pleidooi klinkt nogal wrang bij de zo moedige strijd van tentenkampvluchtelingen die juist niet kunnen en/of willen terugkeren. De aandacht moet immers niet gaan naar terugkeer, maar naar verblijfsrecht. Maar van Doorninck heeft tot nu toe geen enkele moeite gedaan om verblijfsrecht voor de tentenkampvluchtelingen te eisen. Dat is een essentieel gegeven. Want wie alleen pleit voor opvang zonder daaraan de eis te koppelen van verblijfsrecht, die geeft de overheid (bedoeld of onbedoeld) vrij spel om hen te deporteren. De vluchtelingen zijn het zat om alleen opvang te krijgen in afwachting van deportatie. Daar hebben ze in het verleden al zo vaak mee te maken gehad. Ze hebben al vaker semi-opgesloten gezeten in kampen, in asielzoekerscentra, in “vrijheidsbeperkende locaties”. Of volledig opgesloten gezeten in uitzetgevangenissen. De vluchtelingen willen leven. Ze eisen hier een menswaardig bestaan, ze verlangen hier veiligheid en bescherming, ze moeten hier blijven. Dat is de boodschap die Van Doorninck en anderen zouden moeten uitdragen.
Een reactie op “Betrokken burgers”,
gepost op 13 oktober om 17:59 in de facebookgroep Hulpgroep-Ter Apel
Ik heb lang getwijfeld om de nu volgende reactie te plaatsen met als reden dat ik me niet als een allesweter wil opwerpen. Uiteindelijk heb ik dan toch besloten om de nu volgende reactie te plaatsen, daar het me zinnig en noodzakelijk lijkt in ieder geval mijn stem te laten horen en daarmee mogelijkerwijs een bijdrage kan leveren tot de (mijns inziens) noodzakelijke discussie die gevoerd zou moeten worden. Want uiteindelijk is de gemaakte “fout” die gemaakt wordt in de ondersteuningspoging genomen door de opstellersters van de brief waarop ik reageer niet exemplarisch te noemen, soortgelijke “fouten” zijn namelijk al eerder gemaakt door anderen met andere ondersteuningspogingen. In de (eventuele) te voeren discussie is het dan ook noodzakelijk dat de verschillende meningen eerst en vooral duidelijk “op tafel” komen te liggen.
Hoewel de initiatiefnemersters van bovengenoemd schrijven zorgvuldig en uiteraard met alle goede bedoelingen hun betrokkenheid met de uitgeprocedeerden vorm hebben gegeven, wil ik toch enige kanttekeningen plaatsen bij hetgeen ze trachten te bewerkstelligen. Uiteraard ligt het hiermee niet in mijn bedoeling een “wij”-zij” situatie te creëren, de nu volgende kanttekeningen moeten dan ook bezien worden als een poging “ons” gezamenlijk meer inzicht te verschaffen in deze toch wel complexe materie.
Eerst en vooral is het schrijven opgesteld namens de uitgeprocedeerden, maar nergens in het schrijven komt het protest van de uitgeprocedeerden zelf in beeld. Maar het kampement betreft een protest, een permanente demonstratie. Hieraan wordt feitelijk voorbij gegaan. Als enige verwijzing naar die uitgeprocedeerden zelf worden de omstandigheden waarin ze fysiek verkeren aangehaald.
Vervolgens lijkt het er op, alsof de schijn wordt opgewekt dat het kampement een “ongewenste sta in de weg is”, deze suggestie wordt gewekt door de beide aanheffen; en de inleiding -“Help, steun & stop Notweg”- lijkt dat te suggereren en de aanhef van de te ondertekenen brief -“Stop uitzichtloze situatie Notweg”- lijkt dat te suggereren. Kijken we vervolgens naar de motivatie die achter deze aanheffen schuilt, dan kunnen we wel constateren, dat wel er opgeroepen wordt tot een menswaardige oplossing (in de inleiding) maar in de te ondertekenen brief zelf wordt alleen maar gewag gemaakt over de schrijnende omstandigheden (weeral “alleen” maar de fysieke omstandigheden dus).
De vraag die zich hierbij stelt, is dat als er wel menswaardigere, aangenamere en veiligere omstandigheden ter plekke op het kampement gecreëerd zouden worden (door en/of de gemeente en/of door de uitgeprocedeerden en eventuele ondersteunersters), of dit dan enige inhoudelijke bijdragen aan het protest zelf geeft. Tenslotte zijn het namelijk uiteraard niet de omstandigheden die het protest vorm geven, maar dient (denk ik dan) ten allen tijden de nadruk komen te liggen op dat protest zelf. De ondersteuning van “ons” daarin bestaat weliswaar ook in de praktische ondersteuning, maar het uit het oog verliezen daarin dat deze praktische ondersteuning voorbij het doel (het protest zelf) gaat, is (of kan) bezien worden als een ontkenning van dat doel zelf.
Verder in de te onderschrijven brief wordt er gewag gemaakt van een “groot dilemma”. Echter dit dilemma spitst zich weeral toe op alleen de fysieke omstandigheden. Als men daarin de gemeente aanspreekt op hun verantwoordelijkheid, wordt er (zonder dat het specifiek gezegd wordt weliswaar) gesuggereerd dat een ingrijpen van de gemeente eruit zou moeten bestaan het kampement te beëindigen, waarmee men uiteindelijk weeral de suggestie doet, dat het kampement zelf een “sta in de weg” is. Echter, het protest van de uitgeprocedeerden is er juist op gericht zichzelf zichtbaar te maken, in plaats van op te gaan in een anonieme massa, alleen op straat rondzwervend, (juridisch) illegaal verklaard, dus men ook niet meer gebruik kunnen maken van de door de staat aangeboden opvang in een AZC. Ja, men kan gebruik maken van die door de staat aangeboden opvang, mits men meewerkt aan vrijwillige terugkeer. Dat (en niet de omstandigheden dus) is dan ook de inzet van het protest! Waarmee gesteld, de fysieke omstandigheden zijn daarin (in zekere zin) bijzaak.
Tot slot gaat het schrijven verder met te stellen dat de grens bereikt is. De grote fout in een mogelijk aangedragen oplossing van deze bereikte grens die gemaakt wordt, is weeral dat het voorbij het protest zelf gaat. Gesuggereerd wordt namelijk dat de overheid voor verantwoorde en veilige omstandigheden moet zorgen. Nee, dat is weeral niet de noodkreet die middels dat permanente protest wordt uitgeschreeuwd. Ook zijn het niet de humanitaire en psychologische hulp waarnaar gevraagd wordt. Gevraagd wordt namelijk vrije toegang tot onze maatschappij. Dat betekent dat ze kunnen beschikken over alle noodzakelijke financiële, juridische, sociale, educatieve en medische voorzieningen. Dat zijn de minimumvoorwaarden.
@Douwe, nog even over dat “sluitende beleid” van Doorninck.
“Sluitend beleid” is een begrip uit de wereld van politici en ambtenaren.
Uitgangspunt bij hun denken is dat de staat mensen mag selecteren die mogen blijven en die weg moeten. Van de migranten mag eigenlijk niemand blijven (met uitzondering van een beperkt aantal rijken) en van de vluchtelingen mag minder dan een procent ( http://www.doorbraak.eu/gebladerte/10963f60.htm ) blijven.
“Sluitend beleid” is nu dat degenen die weg moeten van de staat ook echt effectief gedeporteerd worden, en dat er geen restcategorie ontstaat van mensen die toch blijven tegen de zin van de staat in. Alleen mensen van die groep blijvers die echt niet weg kunnen, zouden van die ‘progressieve ambtenaren en politici’ moeten mogen blijven (en de meesten zouden volgens hen best weg kunnen).
Alle partijen in het parlement, inclusief GroenLinks, hebben ingestemd en stemmen nog steeds in met de administratieve apartheid (Koppelingswet) die alle afgewezen en dus illegaal gemaakte vluchtelingen en migranten zoveel mogelijk de kansen op overleven moet ontnemen. Die hele ellendige situatie van de buiten rondzwervende en nu soms in een kamp verblijvende illegalenpopulatie is dus mede de verantwoordelijkheid van GroenLinks.
Dat GroenLinksers (en andere progressieve partijleden) af en toe opkomen voor een individuele zielige illegaal of een subcategorie van illegalen (kinderen, slachtoffers van vrouwenhandel, scholieren), dat is op zich heel loffelijk, maar doet er niets aan af dat ze grosso modo wel instemmen met het hele uitsluitings- en deportatiebeleid, met z’n illegalengevangenissen en gewelddadige uitzettingen.
Kortom, pleiten voor een “sluitend beleid” betekent in de meeste gevallen pleiten voor deportatie, en dat is echt iets fundamenteel anders dan pleiten voor verblijfsrecht voor alle migranten en vluchtelingen.
Beste Harry.
Natuurlijk kan er van mening worden verschild en gediscussieerd over wat de beste manier is om de solidariteit met de asielzoekers vorm te geven. Maar dat is iets anders dan van solidaire mensen die een andere mening hebben dan de jouwe zeggen dat ze de argumenten om te ontruimen ‘op een presenteerblaadje aandragen’ of dat ‘ze (onbedoeld) bij dragen aan de publieke druk op de burgemeester dat hij hoognodig aan de noodrem moest gaan trekken, dat wil zeggen: dat hij moest gaan ontruimen.’ Dat is niet discussiëren, dat is lasteren en suggereren.
Voor alle duidelijkheid: ik was niet bij de raadsvergadering, ik heb het verhaal van mevr. van Doorninck niet gehoord en ik heb daar in mijn bijdrage ook niets over gezegd. Waar ik op ingegaan ben is wat jij schreef over de opstellers en ondertekenaars van de brandbrief en hoe jij die mede verantwoordelijk voor een eventuele ontruiming in de schoenen schuift.
Je schrijft: “Omdat ik er niet van op de hoogte was uit welke kringen het initiatief van de brandbrief afkomstig was (ik vermoedde dat het om buurtgenoten ging, maar wist niet wie), kon ik niet in debat met de opstellers.” Sorry maar hier suggereer je onduidelijkheid die er helemaal niet is. De namen van de initiatiefnemers Judith Ploegman en Iwan Daniëls zijn duidelijk bij de brief vermeld, en hun contactgegevens zijn elders op de site makkelijk te vinden. Overigens is de kop van de brief niet stop de Notweg maar: ‘Stop uitzichtloze situatie Notweg’ wat toch echt wat anders is.
De initiatiefnemers van de brandbrief hebben ,zoals je op de site kan lezen met steun van anderen vier grote tenten en zestig velbedden ter waarde van 4.200 gedoneerd. Lijkt me typisch een actie van mensen die vinden dat het kamp zo snel mogelijk ontruimd moet worden.
Laat ik duidelijk zijn: ook ik vind dat de situatie aan de Notweg onacceptabel, onaanvaardbaar en onmenselijk is. En ik denk dat iedereen die daar wel eens komt dat vindt. Het is onacceptabel, onaanvaardbaar en onmenselijk dat tientallen mensen daar al zo lang in de kou en de nattigheid moeten bivakkeren, zonder water, zonder elektra, zonder sanitair en zonder verwarming met drie chemische toiletten voor tachtig personen. Daar moet zo snel mogelijk een einde aan komen.
Betekent dat dat ik voor ontruiming van het kamp ben? Nee natuurlijk niet. Dat is een conclusie die jij trekt als je schrijft: “Maar ze droegen met de brandbrief (onbedoeld) bij aan de publieke druk op de burgemeester dat hij hoognodig aan de noodrem moest gaan trekken, dat wil zeggen: dat hij moest gaan ontruimen.” Maar die conclusie is nergens op gebaseerd.
Er hebben de afgelopen tijd allerlei senario’s gecirculeerd en er zijn allerlei suggesties gedaan om de situatie te verbeteren. Variërend van betere voorzieningen op het kamp, toegang tot het aanpalende en leegstaande schoolgebouw tot onderdak in een van de duizenden leegstaande (kantoor)gebouwen in Amsterdam. Voor welk scenario (het woord oplossing wil ik natuurlijk niet in de mond nemen) er wordt gekozen en onder welke voorwaarden is natuurlijk aan de bewoners van het kamp. Maar dat de situatie zoals die nu is niet de hele winter kan duren zal voor iedereen duidelijk zijn.
Jij schrijft: “wie alleen pleit voor opvang zonder daaraan de eis te koppelen van verblijfsrecht, die geeft de overheid (bedoeld of onbedoeld) vrij spel om hen te deporteren.” Ik vind dat onzin. De asielzoekers hebben een kamp opgericht om hun eis voor een verblijfsstatus kracht bij te zetten. Er zijn buurtbewoners die met materiële en andere hulp er tot nu toe voor gezorgd hebben dat het kamp kon overleven. Die buurtbewoners realiseren zich dat zij daar niet eeuwig mee door kunnen gaan en dat ze bij het invallen van de winter niet voor de noodzakelijke voorzieningen kunnen zorgen. Daarom eisen ze van de gemeentelijke overheid dat die haar zorgplicht ten aanzien van deze mensen nakomt. En zij weten net zo goed als jij Harry dat de gemeentelijke overheid geen verblijfsvergunningen verstrekt. We wonen niet in de republiek Amsterdam laat staan in de republiek Nieuw West. Ze eisen van de gemeentelijke overheid voorzieningen voor deze mensen, zodat ze als groep hun strijd voort kunnen zetten. En als dank en aanmoediging voor hun inspanningen krijgen ze vanuit Leiden te horen dat ze ‘onbedoeld’ vrij spel geven voor deportatie.
Willem, ik hou het deze keer bij een wat kortere reactie. Het is ontzettend belangrijk en het valt enorm toe te juichen dat buurtbewoners en anderen de vluchtelingen in het tentenkamp aan de Notweg materieel ondersteunen. Dat staat buiten kijf. Maar daar ging mijn artikel niet over. Ik had het over de politieke ondersteuning, over de strategie die gevoerd zou moeten worden, over de knelpunten die daarbij opdoemen. Sinds een jaar voeren vluchtelingen actie via tentenkampen, die zijn begonnen in Ter Apel. Steeds stellen ze daarbij de eis van verblijfsrecht. Die eis moet zo ver mogelijk richting de verantwoordelijken (op allerlei niveaus, gemeentelijk, landelijk) worden geschoven. De druk op politici en bestuurders moet zo hoog mogelijk worden opgevoerd. Wie vanuit de ondersteuning van vluchtelingen die eis niet stelt, weet al bij voorbaat dat hij de zaak wat dat betreft niet gaat winnen. Een eis voor verblijfsrecht wordt niet ingewilligd als hij niet wordt gesteld, zeker niet in het huidige klimaat. Daarom is het niet slim om af te zien van die eis en alleen maar te focussen op onderdak, op fysiek overleven. Dat zal namelijk altijd tijdelijk blijven, in afwachting van deportatie. Het is toch niet zo moeilijk om dat toe te geven, Willem?
Natuurlijk geeft Van der Laan geen verblijfsvergunningen. Daar gaat het ook niet om. De verantwoordelijken wijzen altijd naar elkaar, schuiven dit soort problemen altijd door. Van der Laan zegt dat Den Haag erover gaat, de Tweede Kamer zegt dat de vluchtelingen bij de IND moeten zijn, de IND verwijst naar staatssecretaris Teeven, en zo draait dat circus maar door. De vluchtelingen maken met hun kampen een statement naar de hele samenleving. Daar past geen technische afschuifprietpraat bij, in de zin van: jullie moeten bij Teeven zijn, niet bij mij of bij hen, want ik of zij hebben er niets mee te maken (of iets dergelijks). Nee, de vluchtelingen zijn daar waar de sociale en bestuurlijke apartheid hen dakloos, rechteloos en illegaal maakt. Die apartheid is overal, in alle steden en dorpen van Nederland. Die zit niet verborgen in een ministerieel kantoorgebouw. Hun eis voor verblijfsrecht is een publieke oproep aan iedereen in Nederland. Iedereen kan zich daar wat van aantrekken. Ook Van der Laan, die ondertussen een direct lijntje heeft met Teeven om het tentenkamp zo snel mogelijk te ontruimen en de protesten zo geruisloos mogelijk in te dammen. Hij zou ten opzichte van Teeven ook een andere positie kunnen innemen, namelijk: pleiten voor verblijfsrecht. Maar zolang dat pleidooi maatschappelijk te weinig kracht heeft, gaat dat niet gebeuren, vrees ik. Daarom roep ik onder meer partijen als de SP en GroenLinks (lokaal en landelijk) op om zich sterk te maken voor verblijfsrecht voor de tentenkampvluchtelingen.
Beste Harry,
Ook ik zal het kort houden, anders bestaat het gevaar dat we in herhaling vervallen.
Jouw zin” Wie vanuit de ondersteuning van vluchtelingen die eis niet stelt, weet al bij voorbaat dat hij de zaak wat dat betreft niet gaat winnen,” vat misschien de kern van het meningsverschil. De eis van verblijfsvergunning wordt keihard en duidelijk gesteld, daar zijn die tentenkampen voor bedoeld en dat is de kracht van die kampen. Hoe langer de mensen in de tentenkampen (of in een andere vorm van collectieve actie) door kunnen gaan hoe harder die eis wordt gesteld. De taak van de solidariteitsbeweging is om ze daarin te steunen. “alleen maar te focussen op onderdak, op fysiek overleven”, noem jij dat, je zal het misschien wel een erg apolitieke benadering vinden maar als mensen niet als fysiek (en psychisch) overleven kunnen ze helemaal geen actie voeren. En het zijn zij, de vluchtelingen die actie voeren en die de eisen stellen.
Druk op politici is prima, maar ik stel mijn hoop niet op van der Laan die vervolgens Teven benadert. En helaas denk ik dat ook van de SP en GL voor het krijgen van verblijf niet zo veel valt te verwachten. Actie van de vluchtelingen zelf, zal duidelijk moeten maken dat er een einde aan dit beleid moet komen. En de solidariteitsbeweging zal dat op een intelligente manier moeten steunen en helpen de voorwaarden voor dat protest te creëren.
groet Willem
beste mensen, even een kleine update: vanmiddag spraken ze over de brief van Teeven in de Stopera en vanavond weer in de ambtswoning van burgemeester van der Laan.
Daar aanwezig is de advocaat van de groep, van de NOTWEG.
Het aanbod?
Van Teeven, zij die nog in procedure lopen, mogen een ACC in voor een of twee maanden. Dan kunnen ze weer de straat op.Helaas is er niemand meer in procedure! De rest gaat, als het aan Teeven ligt, in een VBO. Dat werd ze al eerder aangeboden. Aangeboden?!? Volgens mij is het GEEN aanbod!
http://www.vrouwentegenuitzetting.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=75:somaliche-asielzoekers-in-den-bosch&catid=1:laatste-nieuws&Itemid=1
Bron: medewerkers van de Notweg die helpen een oplossing te bewerkstelligen.