Proletariër voor Een Dag

David Bogaers (Het Laatste Woord) introduceerde dit lied zo bij ons: “‘Ik trek een blik gemarginaliseerde mensen open, en laat ze de steden bevolken.’ Deze eerste zin klinkt als een startschot. In een wervelend disco-punk lied richt Het Laatste Woord zijn pijlen op de heersende klasse. De grootgrondbezitters. Zij met macht. Naast maatschappijkritiek, toont het lied durf en originaliteit. Er zijn weinig Nederlandstalige liedjes waarin wordt gesproken over de acte van Verlatinghe, als metafoor voor de emancipatiestrijd, laat staan onder een discobeat. Het Laatste Woord veegt de vloer aan met de heersende macht, en lokt alle punkers naar de dansvloer. Al twee eeuwen voeren maatschappelijke groepen harde strijd om erkenning en gelijkwaardigheid (arbeiders, vluchtelingen, vrouwen). Ongelijkwaardigheid lijkt diep verankerd te zijn in onze maatschappij. Maar hoe kan gelijkwaardigheid dan wel worden bereikt? Dat is een vraag die je kan stellen aan de hand van dit lied. De revolutie spreekt erg tot mijn verbeelding. Ik heb me altijd verwonderd over de revolutie, en over hoe je volledige gelijkwaardigheid zou kunnen bereiken in een maatschappij vol hiërarchie. In de single gaan protest en verbeeldingskracht dus mooi hand in hand. Dat is ten voeten uit het ‘verhaal’ van Het Laatste Woord. Een act waarin beide termen evenzeer centraal staan. Het Laatste Woord is een kleurrijke protestzanger ten voeten uit. Iemand die ‘anders’ is en die op een vrolijke manier niet meedoet aan de norm.”