Rechtse Turken in Nederland geven de slachtoffers de schuld van de bomaanslagen in Ankara

Vorige week zaterdag pleegde de IS in de Turkse hoofdstad Ankara twee bomaanslagen. Het waren de grootste aanslagen in de Turkse geschiedenis, met honderd doden. Ik ging op het internet zoeken naar reacties daarop uit de hoek van organisaties in Nederland die verbonden zijn aan de regeringspartij AKP.

Om te beginnen bezocht ik de Facebook-pagina van de Nederlandse AKP-jeugd. Daar is geen enkele veroordeling van de terroristische aanslag te vinden, en ook over de daders ervan, de IS, wordt niet gerept. Zelfs over de slachtoffers geen woord. Wel is er een reactie te lezen van de bekende maffiabaas Sedat Peker, die twee dagen voor de aanslagen op een zelf georganiseerde manifestatie zijn steun bekend maakte voor AKP-president Recep Erdogan. Dat deed hij in Rize, de geboortestad van Erdogan. Tijdens die manifestatie sprak hij niet alleen zijn steun uit, maar riep hij ook dat er zeer binnenkort bloed zou vloeien. “Erdogan is niet begonnen met terrorisme, maar hij kan ook zo winnen.” Over de maffiabaas wordt op Facebook overigens opvallend veel gepost door de AKP-jeugd.

Twin Towers

Ali Ihsan Unal, het voormalige CDA-raadslid in Delfshaven, heeft daarentegen wel aandacht voor de bomaanslagen. We kennen hem nog van de bedreiging van HTIB-voorzitter Mustafa Ayranci na diens uitspraak over de Armeense genocide. Op Unals Facebook-pagina is geen enkele veroordeling of afkeuring van de aanslagen te vinden. Maar hij komt wel met een zieke samenzweringstheorie op de proppen, die iets van zijn ware aard onthult. “Datum: 11 september 2001. Incident: aanval op Twin Towers. 4000 joden zijn op die dag niet naar hun werk gegaan. Datum: 20 juli 2015. Incident: bomaanslag in Suruç. Er waren geen HDP-parlementsleden op die dag daar bij de vredesmanifestatie aanwezig. Datum: 10 oktober 2015. Incident: bomaanslag in Ankara. Wederom hebben geen HDP-parlementsleden aan de demonstratie deelgenomen. Is dit alles toeval?”

In zijn opsomming is hij gemakshalve de recente bomaanslag in Diyarbakir ‘vergeten’, daarbij waren namelijk wel alle parlementariërs van de linkse HDP aanwezig. In zijn conspiracydenken zit niet de IS, maar de HDP zelf achter de aanslagen op de achterban, zoals antisemitische samenzweringsdenkers beweren dat ‘de Joden’ achter de aanslagen in New York zaten.

Bomen

Unal plaatste vlak na de aanslag de inmiddels bekende foto van de dansende demonstranten met daarachter de bom die ontploft. “Dit is het plein vol met bloed?”, vraagt hij sarcastisch. Daarbij verwijzend naar het lied van het Ruhi Su-koor dat de demonstranten zongen vlak voor de ontploffing. Dat gaat over de aanslag op de 1 mei-demonstratie van 1977, waarbij 33 mensen om het leven kwamen. Vervolgens komt hij met een lijst aan kritieken op de demonstranten, in plaats van op de daders die hen in koelen bloede vermoordden: “Naam van de demonstratie is vredesdemo, maar er is geen enkele Turkse vlag, iedereen zingt het liedje ‘Dit is het plein vol met bloed’, iedereen scheldt op de Turkse staat, ze steunen allemaal de terroristische organisatie die onze politie voor zijn kind en vrouw doodschiet, ze steunen de PKK en vallen de staat aan.” Onder zijn bericht veel ‘likes’ van voor ons bekende mensen, zoals van HTGF-voorzitter Oguzhan Kilic, de zogenaamde sociaal-democraat die eigenlijk alleen maar te vinden is op extreem-rechtse en moslimfundamentalistische sociale media.

Unal grossiert in bizarre complottheorieën die zijn antisemitisme en zijn haat jegens de HDP bij elkaar brengen. Zo ziet hij in het embleem dat de HDP gebruikt, een groene boom, een Gargat-boom. Die bomen zouden veelvuldig in Israël geplant worden door joden. Ook citeert de CDA-er twee verzen uit de koran waarin staat dat joden zich achter Gargat-bomen zouden gaan verstoppen, maar dat Mohammed gezegd zou hebben dat hen dat niet zou redden. Vanwege die verzen worden Gargat-bomen in moslimfundamentalistische kringen wel gezien als symbolen van alles dat joods is. Onderaan zijn stukje over die bomen plaatste hij ook nog een logo van de Gülen-beweging met daarop een boom die best wel lijkt op die van het HDP-embleem. De beweging van moslimfundamentalist Fethullah Gülen was lange tijd nauw verbonden met Erdogans AKP, maar sinds de breuk een paar jaar terug is die beweging volgens Unal kennelijk ook in joodse handen beland. Overigens ziet hij in de HDP-boom ook nog de letters PKK verscholen. Zo is de samenzwering tegen zijn held Erdogan compleet.

Verzwijgen

De politie van Ankara heeft na onderzoek verklaard dat de IS achter de aanslagen zat. De ouders van de zelfmoordterroristen hebben ook verteld dat ze de Turkse autoriteiten meerdere keren hebben gewaarschuwd dat hun kinderen werden gerekruteerd en gehersenspoeld door de IS. Een van de twee daders was nota bene de broer van de zelfmoordterrorist die zichzelf eerder opblies in Suruç. Maar dat alles wordt in de media volkomen verzwegen. Laat staan dat er aandacht is voor de banden van de Turkse regering met de IS. Niet alleen in de sociale media, maar ook in Turkstalige kranten en op Turkstalige websites in Nederland is daar niets over te lezen. Kranten als UFUK besteden vooral aandacht aan onafhankelijke journalisten, zoals Can Dundar, die onterecht de AKP-regering zouden bekritiseren. Ook de Turkstalige AKP-krant, Avrupa Turk Gazetesi, het propaganda-orgaan gericht op Europese Turken, bericht niet over de IS-achtergrond van de aanslag. Sterker nog, via Twitter probeert men de PKK ervoor verantwoordelijk te maken.

De AKP organiseerde een paar weken geleden in Nederland enkele demonstraties om terrorisme te veroordelen, maar na de enorme terroristische aanslagen in Ankara bleef men ineens thuis. Dat bewijst eens te meer dat de acties enkel en alleen dienden als propaganda voor de smerige oorlog die de AKP voert tegen Koerden en linksen. Het doel is om elk democratiseringsproces, elke aanzet tot vrede de kop in te drukken. Seculiere, linkse en democratische groepen zijn niet voor niets het doelwit van al die aanslagen in Turkije. Zij zijn de enigen die de islamo-fascistische AKP en zijn jihadistische aanhangers nog kunnen tegenhouden, de enigen die uiteindelijk een samenleving kunnen opbouwen waarin Koerden, Arabieren, alevieten, soennieten, mannen, vrouwen en kinderen, vredig en zonder angst kunnen samenleven. Dat is een verantwoordelijkheid die we allemaal op onze schouders dragen, die we nu verschuldigd zijn aan onze gevallen kameraden in Ankara, Cizre, Suruç en Diyarbakir.

We zijn pas begonnen, onze strijd gaat door.

Bülent Yilmaz