Risicogroepen worden niet ‘beschermd’, maar buitengesloten

In de persconferenties wordt namelijk in alle talen gezwegen over wat de nieuwe maatregelen voor de mensen in risicogroepen betekenen. De ministers gaan in detail in op de maatregelen en de versoepelingen voor de jongen en gezonden omdat, aldus Mark Rutte op 19 mei, “details belangrijk zijn voor iedereen die het betreft”. Uitgebreid komt aan de orde hoeveel afstand zij buiten moeten houden, met hoeveel mensen tegelijkertijd zij mogen afspreken, welke sporten zij mogen uitoefenen. Het lijstje met maatregelen voor ‘kwetsbare’ mensen is een stuk korter – binnen blijven, liefst geen bezoek – maar wordt in de persconferenties niet besproken. Kennelijk denkt het kabinet dat details er voor hen niet toe doen. Dat jonge en gezonde mensen in de huidige strategie worden bevoorrecht, merk je dan ook pas als je zelf tot de risicogroep behoort of als je, zoals ik, omringd wordt door mensen voor wie dat geldt. Na 16 maart heeft het kabinet gelukkig niet meer over groepsimmuniteit gerept, maar het mikt nog steeds op “gecontroleerde verspreiding”. Deze strategie richt zich niet op het zo snel en zoveel mogelijk indammen van het virus, maar op een balans tussen de volksgezondheid enerzijds en “maatschappelijke en economische belangen” anderzijds. Oftewel: de verspreiding van het virus moet wel afnemen, maar de economie mag er niet te veel onder lijden en ‘de maatschappij’ – lees: jonge en gezonde mensen – mag er niet te veel last van hebben. Dat is te zien aan de keuzes van het kabinet: lockdownmaatregelen worden al versoepeld voordat iedereen met klachten toegang heeft tot een test, en het bron- en contactonderzoek goed en wel op gang is gekomen. Er wordt gesproken over een “dashboard” en over “aan de knoppen draaien”: als het virus zich een tijdje goed laat beheersen, mogen de jongen en gezonden wat meer, als de IC’s weer vol komen te liggen met doodzieke mensen mogen ze weer even wat minder. Dat de ouderen, de chronisch zieken en de gehandicapten ondertussen al die tijd bijna níets mogen, daar wordt met geen woord over gerept.

Tamar Doorduin in ‘Risicogroepen worden niet ‘beschermd’, maar buitengesloten’ (Oneworld.nl)