Robbert Brouwer: “Laten we veilige plekken maken van leegstaande kantoorgebouwen” (video)

Tijdens het Woonrevolutie-protest van gisteren in Leiden werd deze speech voorgelezen van Robbert Brouwer over dakloosheid en het belang van een thuis. Hij kon zelf helaas niet aanwezig zijn vanwege corona.

Goedemiddag, mijn naam is Robbert Brouwer. Ik ben zelf een aantal jaar dakloos geweest, dit is inmiddels gelukkig al wat jaren geleden, maar ik kan mijn gevoelens die ik toen had nog heel goed voor de dag halen. Het gevoel dat je elke dag maar weer moet kijken waar je kunt slapen, en of er überhaupt wel een plek is waar je de nacht kunt doorbrengen. En overdag maar blijven wandelen om warm proberen te blijven. Dit gevoel gaat niet meer uit mijn systeem, en heb ik zelf ervaren als mensonterend.

Dit alles heeft voor mij er ook mee te maken dat ik mij nu inzet voor deze doelgroep. Dit doe ik onder andere door mee te werken als ervaringsdeskundig onderzoeker op de Universiteit van Amsterdam. Hier werk ik mee aan het onderzoek “Ambulantisering en regionalisering van maatschappelijke opvang en beschermd wonen”. En het onderzoek “Voorkomen terugval”.

Wat mij is opgevallen in dit wereldje is dat een huis wordt gezien als een luxe, en in zekere zin is het tegenwoordig ook een luxe om in een huis te wonen, en daar je eigen plek te hebben. Dit geldt ook voor mensen die niet te kampen hebben met psychische problemen.

Ik zal jullie een klein stukje meenemen in mijn wereld toen ik dakloos was, ik heb de diagnoses autisme, ADHD, en OCD. Nu zegt dit niet voor iedereen iets, maar om een voorbeeld te noemen: iemand met autisme heeft structuur nodig, en iemand met ADHD heeft een plek nodig om te kunnen ontprikkelen. Ik stond op straat en ik zocht naar hulp, vervolgens kwam ik bij de GGZ terecht en hier werd aangegeven dat zij niks voor mij kunnen doen omdat mijn thuissituatie niet stabiel was, en ik toch wel een stabiele situatie nodig had om aan mijzelf te kunnen werken. Vervolgens kwam ik bij de woningbouw en hier werd aangegeven dat ik mij kon inschrijven, maar dat urgentie aanvragen geen zin had en ook niet toegewezen kon worden.

Wel kon ik naar een nachtopvang en sliep ik daar dan met 24 man op een kamer, en ik wil niet ondankbaar overkomen, maar dit was voor mij niet te doen samen met mijn autisme, ook al zou ik het willen. Dan kom je op het punt dat je eigenlijk een mogelijkheid zoals de nachtopvang afwijst, en een stempel krijgt niet geholpen te willen worden. Het onbegrip komt dan hard aan en de moed zakt je in de schoenen.

Uiteindelijk heb ik mijn weg gevonden en ben ik getrouwd met een prachtige vrouw, en woon ik in een leuk huisje. Nu terug naar het punt hoe belangrijk een huis is voor mensen, met of zonder beperking. Een woning is een plek waar je je terug kunt trekken als je rust nodig hebt, of je vrienden ontvangt, maar vooral waar je je veilig kunt voelen, kortom: een huis is geen luxe, maar een basis voor ieder mens. Een woning is een basis waarin je vanuit je veilige omgeving aan jezelf kunt werken,en samen kan kijken wat je nodig hebt om een stabiel en goed leven op te kunnen bouwen. Ondanks dat je psychische klachten hebt. En waar je fouten mag maken, maar ook geholpen wordt om deze in het vervolg niet meer, of in ieder geval minder te maken.

We moeten van het idee af dat als mensen hun huur niet betalen dit niet is omdat zij dit niet willen maar gewoonweg niet kunnen, dit kan komen door psychische klachten, maar ook doordat iemand zijn baan verliest. En uiteindelijk het huis uit wordt gezet. Er moet meer naar de mens gekeken worden, een mens mag niet op straat worden gezet, ook niet als hij de huur niet kan betalen. Zeg ik dan dat mensen dan maar geen huur hoeven te betalen? Nee, dat is niet wat ik zeg, je kunt mensen ook benaderen en kijken waar het probleem ligt. Je kunt bijvoorbeeld verplichte bewindvoering voorstellen om zo in het huis te mogen blijven, zodat er aan de schulden gewerkt kan worden. Mocht het zo zijn dat mensen uiteindelijk de verantwoordelijkheid niet aan kunnen om op zichzelf te wonen, dan kan er gekeken worden naar een andere oplossing, niemand verdient de straat.

En natuurlijk zijn er uitzonderingen waarbij je over moet gaan tot huisuitzetting . Maar ik ben er van overtuigd dat het er een stuk minder worden als we maatwerk gaan leveren, en mensen vanuit hun huis de hulp aanbieden als ze achter lopen met huur, of hun huis vervuild is, enzovoort. Nu heeft iemand een paar maanden huurachterstand en ontvangt brieven, aanmaningen, en uiteindelijk huisuitzetting. Vaak kan zo iemand zijn spullen niet meenemen, deze worden weggehaald door een bedrijf en diegene gaat dan naar een opvang, en gaat waarschijnlijk een traject in en moet dan weer helemaal opnieuw beginnen. Dit schaadt de mens en kost ook heel veel geld. Een huis is een recht voor de rijken, voor de arme, de witte, de donkere, de kleine, de grote, de psychische en de niet psychische mens.

Laten we de leegstaande kantoorgebouwen omtoveren tot woningen of studio’s en er veilige plekken van maken voor mensen die nu tussen wal en schip vallen. En in ons achterhoofd houden dat niemand voor de lol op straat leeft. Ik wil jullie bedanken voor het luisteren en hoop dat ik jullie een klein beetje heb laten meemaken hoe het dakloos zijn was in mijn situatie.

Robbert Brouwer

Alles over de Leidse Woonrevolutie van 13 februari 2022
– Aankondiging Woonrevolutie
– Bewogen woonprotest in Leiden: strijd van onderop, pand gekraakt en repressieve politie
– Jiska Ogier: “Wachten op een woning doet mensen met een handicap letterlijk pijn”
– Your Local Pirates: “Wat niet mag, dat kan nog steeds!”
– Robbert Brouwer: “Laten we veilige plekken maken van leegstaande kantoorgebouwen”
– Klara: “Stop structurele uitsluiting en discriminatie van internationale studenten”
– Bo Salomons: “De oplossing maken we zelf. Wij gaan ons organiseren!”
– Draadje tijdens de demonstratie op Twitter en Mastodon