Ruben Berghauser Pont, mag Jannie ook een vorkje komen meeprikken op je kanteldiner?

Op de Facebookgroep “Meldpunt misstanden uitkeringen” plaatste iemand het programma van een kanteldiner van Sociaalweb. Dat diner is bedoeld voor ambtenaren die nog moeten leren om in hun gemeente vorm en inhoud te geven aan de participatiesamenleving. Want zo hier en daar lopen ze nogal achter bij de feiten.

Voor driehonderd euro per couvert kun je gezellig borrelen met de bestuurlijke elite over hoe je het gewone plebs in je eigen gemeente ‘eronder’ houdt. Het feodale taalgebruik is vervangen door woorden als “kantelen”. Maar in ordinair Nederlands betekent het gewoon: hoe komen wij als overheid van onze verantwoordelijkheden en zorgplichten af. En hoe kunnen we de bevolking gratis voor ons laten werken, met slechts minimale uitkerinkjes die we ook nog eens strippen met kostendelersnormen en pgb-toeslagen.

Als je wilt weten wie er in dit land verantwoordelijk zijn voor de afbraak van voorzieningen, en voor de toegenomen wanhoop en hulpeloosheid onder de minder welgestelden, dan zou je op 16 juni even met wat mensen en een doggy bag naar het Amsterdamse hotelrestaurant De Goudfazant moeten gaan om te kijken wat daar naar binnen gaat. Misschien mogen wij na afloop wel de kliekjes meenemen van het feestelijke buffet, dat waarschijnlijk betaald wordt uit de gemeenteruif.

Wie zijn dat Sociaalweb? Het klinkt erg sociaal. Maar zijn ze dat ook? Sociaalweb blijkt onderdeel van Berghauser Pont. Een rijke familie, google maar eens. Ruben Berghauser Pont richtte een uitgeverij op. Ze geven juridische kennis door aan professionals. Niet aan de mensen die lijden onder de Participatiewet, waarvan inmiddels iedereen weet dat die wet in strijd is met VN-regels, in strijd is met de sociale rechten van de mens! Sociaalweb kent ook enkele partners die aan het diner meewerken, hun naam eraan verbinden en er waarschijnlijk goed aan verdienen. Ja, goed verdienen aan armoede. Een klassiek voorbeeld van de een zijn dood is de ander zijn brood. Sowieso… als er zeventig mensen in dat restaurant passen, zetten ze iets van twintigduizend euro om? Waar gaan die naartoe? De vakantie van meneer Berghauser Pont?

De organisatie heeft zelf nogal wat moeite met het begrip kantelen. Tijdens het kanteldiner komt geen enkele participant aan het woord over de gevolgen van de Participatiewet. Zoals mijn vriendin. We noemen haar Jannie.

Ik zie Jannie elk jaar verder achteruit gaan. En ik ken haar al heel wat jaartjes. Ik had Jannie lang niet gezien. Ik ben vaak degene die haar oppept en raad geeft. Maar ik ben zelf inmiddels in een situatie waarin ik de kracht niet meer heb anderen steeds op te peppen. Omgekeerd maak ik het zelden mee. Dus trek ik me maar wat terug, om mijn spaarzame energie bij me te houden. Maar vandaag was ik weer even bij Jannie. Ik was toch in de buurt.

Jannie is in de schuldsanering beland toen ze gedwongen werd om bij de post te werken. Omdat er fouten zijn gemaakt bij de berekening van haar inkomen (verrekeningen tussen post en Sociale Zaken) kwam ze in de schulden. De bewindvoerder voerde haar werk ook dermate slecht uit dat de problemen zich op bleven stapelen. Door alle druk van Sociale Zaken, de geldzorgen en andere zorgen, raakte ze uitgeput. Zo erg dat ze op een dag opgenomen werd in het ziekenhuis met ernstige uitputtingsverschijnselen.

Daarna kwam Jeugdzorg in beeld. Werden haar kinderen, het enige waar ze het al die jaren voor vol had gehouden, weggenomen. Gevolg: nóg minder geld. Ze leefde van zo eenzijdig voedsel, soms alleen maar brood, dat ze weer opgenomen moest worden, omdat ze ziek werd. Van de langdurige stress heeft ze lichamelijke klachten. Veelal dezelfde die ik heb met mijn stress-stoornis. Waaronder spastische spieren die voor pijn en slapeloosheid zorgen. In haar gebit zitten gaten. De tandarts trekt de boel, want dat is wel zo goedkoop. Zegt hij. “De rest kun je toch niet betalen.”

Ze is nog geen vijftig. Haar gezicht is ingevallen. Hoop voor de toekomst heeft ze niet meer. Ze rekt de tijd. Wacht af tot de volgende klap komt. De genadeklap… Binnenkort gaan ze haar weer dwingen om deel te nemen aan een onbetaald werkproject. Ze zegt dat ze niet mee wil werken aan die slavernij. Maar niet meewerken betekent dat ze tweehonderd euro gekort wordt op haar uitkering. Dat betekent dat ze waarschijnlijk dakloos raakt.

Misschien kunnen die mensen van het kanteldiner haar in het kader van de Participatiewet als ervaringsdeskundige uitnodigen. Tegen betaling zou wel zo netjes zijn. Ik neem aan dat de anderen ook niet gratis hun praatje komen houden. Maar het lullige is dat ze het geld dan in moet leveren bij de sociale dienst. Dus dacht ik, meneer Berghauser Pont, misschien kunt u mijn vriendin Jannie aanbieden een vorkje mee te prikken, die avond. Heeft ze eindelijk ook eens goed te eten!

P.S. Wilt u weten wie #BerghauserPont is en hoe hij zelf leeft? U kunt op zijn facebookpagina zijn luxe appartement in Amsterdam bekijken. Verder wat foto’s van een goed biefstukje, een mooi flesje wijn (niet van de AH), een sportwagen, turquoise zee… kortom: het goede leven!

Sabine Neuteboom