Safe travels (if you’re wealthy and western)
At home, many pretend to be preoccupied with stopping climate change; Europeans bike to work and gather their rubbish into compartments, Americans drive their hybrid cars, everyone imagines that they are doing their part. They are not. Research has shown that air travel is the single largest contributor to an American’s or European’s carbon footprint. One round-trip flight from Europe to New York emits two to three tonnes of carbon dioxide a person. This is a huge percentage of the 19 tonnes an average American and the 10 tonnes an average European produces every year. The round-trip flight produces half of the total emissions a car produces every year, and most wealthy Westerners take a lot more than one trip. If climate change were truly more than a conceit, there would be fewer Western travellers zipping across continents toting plastic luggage and cramming into jetliners with their goods. Frequent travellers, whose total contribution to air pollution is huge, would not be wheedled and wooed with credit cards and canapes; they would be blacklisted. But this is not so; far from it. Experts estimate that there are currently 20,000 aeroplanes being operated, many to the “safe” vacation destinations listed in the State Department rankings. The numbers are only set to increase; it is estimated that by 2040 the number will double and reach 50,000. The kicker, however, is not simply in these numbers; it is also in the fact that while Westerners are furiously polluting the world to sate their travel fetishes, none of their nations recognise climate refugees whose livelihoods have been destroyed by the pollution that their travel-happy selves emit into the atmosphere. Farmers fleeing famine, medical asylum seekers whose asthma cannot withstand the poor air quality of their homelands are not welcome in America, or anywhere in the Western world. There is also a generational component to the equation that demands safe travel yet denies safety and refuge to those not out to have fun but travelling to save their lives. A 2016 survey of US Millennials found that 72 percent of the generation prefer to spend more money on “experiences” rather than material things. Inevitably, “experiences” include travel to distant (but safe) lands, where they can post their “experiences” (the more obscure and rare the better) on social media, thus gaining recognition from their peers. To stanch any lingering guilt that this generation may have about their habit of widely broadcasted consumption, new industries of “eco-tourism” (where travelers emit jet fuel all the way to distant destinations and then may help plant trees when they get there) or “voluntourism” (where thousands of dollars are spent to travel to an exotic locale, and a few hours of hugging children at an orphanage is presented as the justification) have cropped up. Since the companies selling tour packages are beholden to their experience-craving customers, nobody ever points this out. The recipients of their “help” are, of course, too poor, not to mention entirely unwelcome in the same countries their benefactors have come from. None of these do-gooder travellers ever seem to go back and oppose the closing of borders, or the granting of citizenship based on the fickle accidents of birth.
Rafia Zakaria in Safe travels (if you’re wealthy and Western) (Aljazeera)
” A 2016 survey of US Millennials found that 72 percent of the generation prefer to spend more money on “experiences” rather than material things. Inevitably, “experiences” include travel to distant (but safe) lands, where they can post their “experiences” (the more obscure and rare the better) on social media, thus gaining recognition from their peers. ” Voor de volledigheid van die genoemde Millennials en andere generaties zijn er heel wat die rond moeten komen van precair werk dus zeer tijdelijk contract minimum loon werk zonder inhoud repeterend oninteressant slechte arbeidsomstandigheden te dure huisvesting grote afstand naar het werk enzv. die houden niks over voor zelfverwerkelijking door vliegen.
Daar bij dat er hoog geschoolden zijn die meer eisen en kunnen eisen dan alleen geld namelijk zelfverwerkelijking persoonlijke groei ” ervaringen ” omdat ze gewild zijn op de “arbeidsmarkt ” dat zal wel in het Westen in Nederland.
Wat mij in dat laatste interesseert is of die gewilde hoog opgeleiden ook verder kunnen en willen kijken dan hun persoonlijke belang. Dat zo ’n hoogopgeleide meer vrijheid heeft en bijv. niet hoeft te klokken geen prikklok plicht en in een platte minder hierarchische organisatie zou die vrijheid ook kunnen resulteren in een blijvende impact ver buiten zo ’n platte organisatie. Ze die hoogopgeleide gewilde werker s zouden eisen kunnen gaan stellen om schoonmakers
vooruit te helpen en andere dienstverleners die nu maar een fractie verdienen van die hoogopgeleide werkers.
Ook de arbeidsonstandigheden zouden kunnen worden verbeterd door solidariteit van uit die bevoorrechte hoogopgeleide gewilde werkers. Wat een mooie werel zou dat kunnen worden denk je dan mogelijk cynisch.
O.k. ik zie dan wel wat je bedoeld maar wat ik wil zeggen is dat die behoefte aan ” ervaringen ” en desnoods met minder geld door die hoogopgeleide gewilde werkers ook kansen bied en niet alleen maar negatieviteit door vervuilende vliegreisjes. Nota bene wie wil er nog zo ’n vliegreisje ? Massa toerisme wat bied dat ? Als je iemand bent die ervaringen belangrijker vind dan geld dan ben je thuis beter af met name als je ter plaatse die ervaringen zoekt door de verbeteringen af te dwingen die ik noem. Dat afdwingen zou heel authentieke ervaringen voor je kunnen opleveren conflict met andeelhouders bijv. Als je de pyramide ter discussie stelt met de bekende brede onderlaag
sukkelende slovende dienstverleners met een bijzonder laag loontje. Mogelijk zijn er in die onderlaag die ook zelfverwerkelijking willen. Hoe wel als je weinig scholing hebt gehad dan zal je daar nite zo snel aan denken.
Afgezien van de enkelen die ” rapper ” dan wel ” danser ” of een tweede M. Jackson willen worden en die hun droom al snel zien vervliegen. Eeen dubbeltje word nooit een kwartje en er is ook talent nodig niet alleen gunstige omstandigheden. Als er wat ruimte komt aan de onderkant om van een creatieve droom werkelijkheid te kunnen maken dan word er mogelijk ook wat minder geschoten in de grote steden met name in Nederland. Het beeld inde mainstream dat die ” schutters ” allemaal zwakbegaafd zijn dat wil ik niet geloven. Daar bij ook een zwakbegaafde kan dromen hebben die verder reiken dan blingbling en een grote auto verer reiken dan materie. Hoe wel no future jongerne ze leven nu hoeren drugs grote dure horloges meer hebben ze niet nodig. Dat ze kort leven maakt ze niet uit ze hadden toch al een grimmige toekomst waar ze niet op zitten te wachten. Dat is mijn analyse het al oude i hope i die before i get old. Te vaak voor de gek gehouden ? Recent merkte ik weer persoonlijk hoe dat gaat. Ik vroeg doorverwijzing aan het plaatselijke welzijnswerk om gratis hulp te vrkrijgen bij het schrijven van een plan zo dat subsidie uit een fonds of fondsen te krijgen zo dat plan te verwezenlijken . Ik gaf ook concreet aan wat ik met het geld wil gaan doen. De reactie aan het lijntje houden en heel lang geen antwoord en uiteindelijk : we begrijpen er niks van wat bedoel je nou toch ? Waar bij ik er van uit ga dat al mijn emails niet zijn gelezen en om er van af te zijn word gesteld WE BEGRIJPEN ABSOLUUT NIET WAT JE BEDOELD. En geen gesprek voorstellen. Ik vind dat van een grimmig boeren bedrog waar mijn woorden tekort schieten.