Saïda Ouarirou over de politie in haar wijk: “Er is geen wij. Het is zij en wij.” (video)

Op het Marconiplein in Rotterdam, voor het politiebureau, demonstreerden gisteren ruim 500 mensen voor het ontslag van racistische en seksistische agenten. De ophef in de media over hun walgelijke berichtjes, en over de omgang daarmee door de korpsleiding en burgemeester Aboutaleb, groeit nog met de dag. Het is onacceptabel dat Rotterdammers nog met dit soort agenten te maken kunnen krijgen. Het motto van het protest, georganiseerd door BIJ1 Rotterdam en Doorbraak, was dan ook #GeenFoeiMaarDoei, geen berisping, maar ontslag! Met de demonstratie wilden we een extra duw geven aan de korpsleiding om nu echt maatregelen te nemen. Er waren zeven sterke sprekers en er werden flink wat leuzen geroepen. Lees en bekijk hier de speech van Saïda Ouarirou. Zij heeft tien jaar bij de politie gewerkt, waarvan de laatste twee jaar in Rotterdam. Ze sprak namens de moeders van Bospolder Tussendijken (Botu), de wijk bij het Marconiplein. En als je het nog niet gedaan hebt: teken ook onze petitie, net als inmiddels bijna 8.900 anderen!

Ik sta hier vandaag namens alle moeders van Botu. Hier hebben wij geen old boys network of een Rotary club. Wij hebben hier de club van Daan. De naam van onze vorige vrouwelijke stadsmarinier. Zij wist hoe je moest werken om een veerkrachtige wijk te realiseren. Daan is een club met vrouwen met power, een netwerk waar je u tegen zegt.

Van alle nationaliteiten en kleuren en smaken. Met een theoretische en een praktische opleiding. Wij spreken niet over laag- of hoogopgeleid.

We slaan samen met onze community onze handen ineen om onze wijk veerkrachtig te maken. Hier heeft de gemeente geld in gestopt. Hier doen verschillende bedrijven aan mee. Echter, vandaag vragen wij de politie om mee te doen. Geen woorden maar daden, of plat gezegd op z’n Rotterdams: niet lullen, maar poetsen!!!

Een aantal weken geleden kregen wij de melding dat er een vermoeden bestond dat er in onze wijk gereld ging worden (in verband met de avondklok). Wij, de vrouwen van Bospolder Tussendijken, zijn gaan surveilleren in onze wijk. Ja, de politie was er ook, maar waren zij met ons?

Het voelde niet zo. Een aantal moeders had wat geconstateerd. Dit wilden ze met de politie delen. Stonden er drie agenten. Waarvan twee druk met elkaar in gesprek. Het ging niet over werk, dat kan ik je wel vertellen. Ik als ex-politievrouw was nieuwsgierig of wat mij verteld werd over de politie waar was, dus ik stond erbij en observeerde mijn ex-collega’s. Van de drie heeft één agent de moeders waargenomen en hun verhaal aangehoord en opgenomen. Echter, met een houding waarover ik mij schaam om te zeggen dat ik bij de politie heb gewerkt.

Politie, geloof me, als je de moeders in de wijk die jullie ondersteunen niet serieus neemt, hoe willen jullie dan dat hun kinderen jullie serieus nemen!

Ik wil een casus van die dag met jullie delen. Een van de dames, een moeder uit de wijk, heel trots ook gaan studeren. Zij ziet jongens die niet uit de wijk komen. Zij spreekt met al haar kracht en moed de jongens aan. Zij heeft de jongens een preek gegeven en behoed. Heeft hen erop gewezen dat ze aan hun toekomst moesten denken. Dat als ze gaan rellen, ze een strafblad kunnen krijgen.

• Beelden van het #GeenFoeiMaarDoei-protest tegen racistische agenten
• Fatima Faid over de racistische politie-appjes: “Zelfs na de dood worden onze kinderen gedehumaniseerd”
• Dean Bowen over de racistische agenten: “Een paar rotte appels in de mand maakt de rest te schand”
• Elvin Rigters: “We moeten het hele systeem ontmantelen”
• Sandra Salome: “Racisten met de beschikking over geweldsmiddelen kun je niet in de straten laten rondlopen”
• Saïda Ouarirou over de politie in haar wijk: “Er is geen wij. Het is zij en wij.”
• Daryll Ricardo Landbrug: “Elk instituut waarin racisme genormaliseerd en verspreid wordt moet helemaal binnenstebuiten getrokken worden”
• Cedric Krolis: “Met je rotte appel-verhaal, gooi die hele fucking mand weg als het niet werkt dan!”

Deze jongens kwamen hier om te rellen, om hun onvrede tegen de politie te laten horen. Dat hebben ze echt letterlijk gezegd. Ze hebben gezegd: zij moeten ons altijd hebben. Geloof me, met de wijze raad zijn ze naar huis gegaan. Sterker nog, een van de jongens heeft deze moeder een week later een berichtje gestuurd met de info dat hij bezig was met solliciteren. Hoe powervol is dat!!!!

Zijn er rellen geweest in onze wijk? Nee!!!! En zo doen we dat hier in Bospolder Tussendijken.

En wat kreeg deze moeder van de wijkagent als bericht? Ik citeer letterlijk:

“Hoi Yamina, Ik heb je gisteren gezien in de wijk. Ik wil je nog bedanken voor de inzet. Met elkaar is er hard gewerkt om alles rustig te laten verlopen. Ik vind het naar om te lezen dat de jeugd de politie wil terugpakken.”

Vervolgens komen er allemaal vaktermen, ik ga jullie niet alles vertellen. Er staat iets in over de wijk veilig houden, geweldsincidenten, heeft de burgemeester een veiligheidsrisicogebied aangewezen, Officier van Justitie, politiechef, blablabla, en dan komt er nog een tekst: “Gisteren zijn er veel personen gecontroleerd, zoals je mogelijk al in het nieuws hebt gezien zijn er vernielingen gepleegd en is er grof geweld gebruikt richting de politie. Dit is onacceptabel.”

Dat beaam ik, hè, maar goed, ik ga verder.

“Handhaven van de openbare orde is van groot belang.”

Zeker!

“Dit geweld tegen burgers, winkeliers en politie mag geen reden zijn om je afkeur te uiten over ons optreden. Daarbij wil ik zeggen dat het grootste deel van de jeugd van Delfshaven gisteren keurig thuis is geweest. Daar hebben wij waardering voor. Deze jongeren hebben een ander beeld over ons dan wat jij net schetst.”

Einde bericht.

Dit is dus wat zij krijgt van de politie. Dan heb ik één woord: wauw! Neemt zij deze moeder serieus? Nee!!! Is zij zich ervan bewust wat er zich in haar wijk afspeelt? Nee!!! Weet zij dat wij ons netwerk hebben ingezet met de boodschap, en eigenlijk echt smeken, aan de ouders om hun kinderen thuis te houden? Nee!!

Weet zij dat een Turkse moeder tegen haar dochter zegt dat, als ze wordt staande gehouden door de politie, dat ze moet zeggen dat ze Chantal Janssen heet? Nee!! En hier gaat het mis: er is geen wij. Het is zij en wij.

De wijkagenten die Bospolder Tussendijken snapten en droegen, en die echt een community hadden gevormd, die zijn nu weg. Eén is er met pensioen en de ander is weggepest. Daar hoef ik jullie niets over te vertellen, want het stond vol in de krant. Kijk, voor ons is één plus één twee. Dus we weten waar het om gaat, want wij kennen onze wijk.

Nogmaals, samen zijn we sterk. Dit moeten we samen doen: it takes a village to raise a child!!! Thanks!

Saïda Ouarirou