Sjerp: “Parel onder duistere hemel: nooit zo kapot, nooit zo trots”

Denk niet dat ze allemaal gingen als makke schapen. Zo nam mijn oudoom deel in 1941 aan de Februaristaking. Hij bekocht dat met een enkeltje naar Mauthausen. Verzet was er absoluut, op veel plekken. Maar voor mijn familie kwam dat allemaal veel te laat en wij zijn nagenoeg uitgeroeid. Betje was dus in meer dan één zin echt een ‘alleenstaande’ moeder. Hier kan men drie conclusies aan verbinden. Ten eerste. Verloochen je afkomst niet zoals Betje in de hoop er bij te mogen horen. Dat heeft geen zin. Conformeren bied geen redding, behoud je trots. Ten tweede. Wacht niet zoals mijn oudoom tot het te laat is. Hij kreeg slechts een heldendood. De strijd is nu, niet straks, nee nu. Ten derde. Dat bovenstaand verhaal mij verplicht de gevaarlijkste jood te wezen die ik kan zijn. Wees gevaarlijk. Vloerwerk stelt zich ferm in groot-Amsterdam tegen extreem-rechtse intimidatie op de werkvloer en de fascistische dreiging. Iedere werker in de penarie vanwege extreem-rechts: kom naar ons. Wanneer wij zeggen: no pasaran, dan menen we het. Dan doen we de CED campagne dunnetjes over bij jouw baas, maar dan met ons gegroeide en nu meer gestaalde netwerk. Solidariteit kan fascisme breken! Verder: sluit je aan. We groeien. We zullen wel meer dan 100 Vloerwerkers nodig hebben echter.

Sjerp in Trots, balen, en hoop. Drie Vloerwerkers over het einde van de CED campagne (Vloerwerk.org)