SP-rapport legt de keiharde realiteit bloot van dwangarbeid in Zoetermeer
Vorige maand bracht de SP Zoetermeer een rapport uit over “Werken zonder loon en gesubsidieerde arbeid”, gebaseerd op de ervaringen van 32 baanlozen die allemaal op de een of andere manier gedwongen worden te werken zonder loon. Er blijkt in Zoetermeer een enorme wildgroei aan verschillende vormen van dwangarbeid te zijn ontstaan. Een korte bespreking van een rapport vol ervaringen met uitbuiting en intimidatie, en met helaas tekortschietende aanbevelingen.
In september 2014 opende de SP Zoetermeer een meldpunt “Werken zonder loon”. Dat leidde begin 2015 tot het gelijknamige actiecomité “Stop werken zonder loon” dat later dat jaar al enkele succesjes bekend kon maken op een druk bezochte bijeenkomst. Om meer mensen te mobiliseren organiseerde de SP begin vorig jaar een actiebijeenkomst, waaraan ook Doorbraak een steentje bijdroeg. En vorige maand presenteerde men dus het eerste rapport.
Er blijkt in Zoetermeer flink doorgewerkt te worden door baanlozen. Dwangarbeiders werken onder meer 20 tot 32 uur per week gratis in een fietsenstalling, doen 16 tot 26 uur per week gratis inpakwerk, 12 tot 28 uur per week gratis archiefwerk of prikken 28 tot 36 uur per week gratis papier op straat. Ook doen dwangarbeiders schoonmaakwerk, onderhoudswerk en administratief werk. Gemiddeld werken ze iets meer dan 26 uur per week. De SP heeft netjes de bedrijven erbij vermeld die profiteren van de dwangarbeid, zoals Biesieklette, FourStar, IIC Innovations, SDW Rotterdam, de Rechtbank Den Haag, Van Uden, en ga zo maar door. Twee van de 32 dwangarbeiders krijgen iets extra’s bovenop hun uitkering, de rest kan ook daar naar fluiten. De meeste dwangarbeiders lijken zo’n drie maanden aan het werk gezet te worden, maar er zijn ook bijstandsgerechtigden die aangaven dat het bij hen langer duurde. Eén werkte zelfs al langer dan een jaar gratis. Meer dan de helft van de 32 dwangarbeiders moest overigens al meer dan een keer komen dwangarbeiden. Twee van hen waren al meer dan vijf keer aan de beurt geweest!
Drie keer intimidatie
Dwangarbeid is een van de manieren waarop gemeenten nieuwe baanlozen intimideren om toch vooral geen uitkering aan te vragen. Wie toch een uitkering durft aan te vragen en hem ook nog krijgt toegewezen, wordt vervolgens opnieuw geïntimideerd om onbetaald en zonder arbeidsrechten aan de slag te gaan: wie weigert gratis te werken wordt gekort of raakt de uitkering helemaal kwijt. Negen van de 32 dwangarbeiders die meewerkten aan het Zoetermeerse onderzoek zijn gekort, bijvoorbeeld omdat ze met de dwangarbeid wilden stoppen, het werk weigerden omdat hun uitkering niet was overgemaakt, een afspraak gemist hadden, te weinig gesolliciteerd hadden naast de gratis werkweek, enzovoorts. Op het onbetaalde werk zelf worden dwangarbeiders nogmaals geïntimideerd, om hen eronder te houden of gewoon door nare ‘begeleiders’, omdat het kan. De helft van de dwangarbeiders die meedeed aan het onderzoek voelde zich wel eens geïntimideerd, gekleineerd of minachtend bejegend op het werk. In groot contrast met de intimiderende sfeer die ‘begeleiders’ creëren staat de onderlinge sfeer die de dwangarbeiders doorgaans als positief omschrijven.
Op basis van de door de dwangarbeiders ingevulde formulieren heeft de SP korte verhaaltjes geschreven. Vier voorbeelden daarvan:
“Persoon E zit langer dan een half jaar in de bijstand en werkt nu korter dan drie maanden in een leerwerktraject waar hij/zij productiewerk bij Van Uden verricht voor 36 uur per week voor alleen een bijstandsuitkering. Het is gesubsidieerd en zinloos productiewerk toegespitst op mensen met een verstandelijke beperking. De sfeer is er geestdodend en mensonterend. Het voelt als een strafkamp waar cipiers dreigen en intimideren. Er wordt geen rekening gehouden met persoonlijke omstandigheden, de fysieke beperkingen zijn kennelijk door de DSW niet doorgegeven aan het leerwerkbedrijf. Je moet sterk in je schoenen staan om over je eigen gezondheid te waken. Hij/zij wordt geïntimideerd, gekleineerd of minachtend bejegend. Intimidatie en dreigementen zijn eerlijk gezegd de rode draad in het gehele traject. Vanaf de uitnodiging door de gemeente, de introductiedagen bij de DSW tot aan de dwangarbeid bij het leerwerkbedrijf (zonder loon). Persoon E heeft nog geen korting op de bijstandsuitkering gekregen maar vreest dat hiermee gedreigd gaat worden aangezien hij/zij zich heeft ziek gemeld vanwege rugklachten en migraine. Hij/zij werd niet voldoende door de gemeente over de rechten en plichten geïnformeerd. Er wordt heel beknopt bij stilgestaan maar zodanig uitgelegd dat het lijkt of mensen rechteloos zijn. Wederom dreigend met korten van de uitkering. Daarnaast worden de reiskosten niet vergoed.”
“Persoon H zit langer dan twee jaar in de bijstand en volgt drie jaar reïntegratietrajecten en werkt nu korter dan drie maanden in een leerwerktraject waar hij/zij inpakwerk bij IIC Innovations verricht voor 32 uur per week voor alleen een bijstandsuitkering. De sfeer is er redelijk maar er wordt geen rekening gehouden met persoonlijke omstandigheden. Hij/zij wordt soms geïntimideerd, gekleineerd of minachtend bejegend. Persoon H heeft geen korting op de bijstandsuitkering gekregen en wordt hopelijk door de gemeente over de rechten en plichten geïnformeerd. De reiskosten worden vergoed. Persoon H heeft niet het gevoel dat dit reïntegratietraject zinvol is of aan werk helpt.”
“Persoon J zit langer dan twee jaar in de bijstand, heeft in twee jaar tijd meer dan vijf reïntegratietrajecten gevolgd en werkt nu langer dan zes maanden in een reïntegratiebaan waar hij/zij inpakwerk bij FourStar verricht voor 20 uur per week voor alleen een bijstandsuitkering. De sfeer is er goed en er wordt geen rekening gehouden met persoonlijke omstandigheden. Hij/zij wordt soms geïntimideerd, gekleineerd of minachtend bejegend. Persoon J heeft geen korting op de bijstandsuitkering gekregen en wordt voldoende door de gemeente over de rechten en plichten geïnformeerd. De reiskosten worden niet vergoed. Persoon J heeft niet het gevoel dat dit reïntegratietraject zinvol is of aan werk helpt.”
“Persoon DD zit langer dan twee jaar in de bijstand en werkt nu langer dan drie maanden in een reïntegratietraject waar inpakwerk bij IIC wordt verricht voor veertig uur per week voor alleen een bijstandsuitkering. De sfeer is er zeer slecht, er wordt geen rekening gehouden met persoonlijke omstandigheden. Het is niet de bedoeling dat je plezier hebt, het is demotiverend beleid. Deze persoon wordt geïntimideerd, gekleineerd of minachtend bejegend en voelt zich beperkt in denken en handelen. Persoon DD heeft een korting op de bijstandsuitkering gekregen van drie maanden vanwege het bijwonen van een uitvaart.”
Individualisering
Er blijken in Zoetermeer heel wat verschillende vormen te zijn waarop de dwangarbeid door de gemeente georganiseerd wordt. Op maat, zal de gemeente zeggen. Flexibel en individualiserend, noemen we dat vanuit een perspectief van onderop. Zolang dwangarbeiders zoveel mogelijk uiteenlopende trajecten en arbeidsomstandigheden krijgen opgelegd en voortdurend weer elders geplaatst worden, is het organiseren van gezamenlijk protest en verzet wel heel moeilijk. En dat is precies de bedoeling, net als van alle intimidatie. Er blijkt in Zoetermeer onder meer sprake van werkervaringsplaatsen, sterrenteams, Zoetermeerbanen, praktijkervaringsplaatsen, proefplaatsingen, participatieplaatsen, leer-werk trajecten, vrijwilligerswerk en de tegenprestatie.
In een tabel in het rapport staan de aantallen dwangarbeiders die uitstromen richting betaald werk. Die lopen uiteen van twintig tot zeventig procent per type dwangarbeid. Er is geen enkel bewijs dat die uitstroom het gevolg is van de dwangarbeid. Misschien vindt die uitstroom wel plaats ondanks de dwangarbeid. Misschien hadden de baanlozen anders ook wel betaald werk gevonden. Misschien hebben ze door de dwangarbeid wel minder of minder goed kunnen solliciteren. Wie weet. Maar daar gaat het de reïntegratie-industrie natuurlijk ook niet om. Dwangarbeid draait om beheersing en uitbuiting van baanlozen: om het voorkomen van collectief verzet van baanlozen, en om lagere kosten bij de gemeente en hogere winsten bij bedrijven. Op een na dacht dan ook geen van de dwangarbeiders dat het gratis werken hen op weg hielp naar een betaalde baan.
Aanbevelingen
De SP Zoetermeer sluit haar rapport af met een aantal aanbevelingen. Die zijn vanzelfsprekend niet zo radicaal als wij wel zouden willen: voorop blijft ook bij de SP staan dat baanlozen aan het betaalde werk gaan. Aan het van links tot rechts heilig verklaarde arbeidsethos wordt niet getornd. De hele carrousel van reïntegratietrajecten – waarbij ook gewerkt wordt – blijft wat de partij betreft gewoon bestaan, en ook kunnen nog steeds meerdere opeenvolgende trajecten opgelegd worden. Alleen zouden ze meer op de persoon toegesneden en goed omschreven en uitgelegd moeten worden, en zouden ze geen betaald werk meer mogen verdringen. Landelijk probeert de SP momenteel een verdringingstoets er door te krijgen in de Eerste Kamer. Kortom, het zou voortaan moeten gaan om “additioneel werk”, een geliefd fopbegrip van de overheid dat ook de SP graag hanteert. Maar werk is gewoon werk, vanuit de arbeider gezien, en iemand profiteert ervan dat het gedaan wordt en dat is niet de arbeider zelf.
Ook beveelt de SP aan dat baanlozen een goede uitleg krijgen over hun rechten en plichten en dat begeleiders opgeleid worden om fatsoenlijk met hen om te gaan. Opmerkelijk is dat over de strafkortingen, die in het rapport zo nadrukkelijk naar voren komen, bij de aanbevelingen niet meer gesproken wordt. De partij beveelt niet aan om die af te schaffen of zelfs maar te verminderen. Wat de SP betreft blijven de dwang en de straffen dus kennelijk gewoon bestaan. Het enige wezenlijke verschil met de huidige situatie is dat de gedwongen arbeid als het aan de SP ligt voortaan regulier betaald wordt.
Scherper gesteld: de staat blijft ons disciplineren in dienst van het kapitaal, maar het mag van de SP best wat vriendelijker en we krijgen in ruil voor eventuele dwangarbeid voortaan een ‘normaal’ kapitalistisch loon. De door de partij voorgestelde afschaffing van werken zonder loon is zeker een soort van vooruitgang, maar niet bepaald in een bevrijdende richting.
Eric Krebbers
Op zich heb ik er geen enkel probleem mee om met behoud van de Bijstand/Wajong te werken. ten eerste heb je dan een nuttige daginvulling, ten tweede doe je dan werkervaring op. Maar het gaat goed mis wanneer er sprake is van uitbuiting, kleineren, intimidatie en geen rekening met persoonlijke omstandigheden willen houden. Die misstanden die moeten echt hard worden aangepakt.
Van een sociaal democratische partij hoef je geen radicaal linkse politiek te verwachten. De tijden dat de SP een revolutionaire omverwerping van het kapitalisme steunde zijn allang voorbij. Lilian Marijnissen zal de lijn van vader Jan en Emile Roemer gewoon voortzetten en wie weet, misschien zo veel water bij de wijn doen om de SP in een (kapitalistische) regering te krijgen!
” In groot contrast met de intimiderende sfeer die ‘begeleiders’ creëren staat de onderlinge sfeer die de dwangarbeiders doorgaans als positief omschrijven. ” Vierde alinea . In Zoetermeer blijkbaar tijdelijk. Wat word er onder positief verstaan ? Mijn ervaring in 2007 in de dwangarbeid door de gemeente Zandvoort is anders. Ik werd verraden waar ik letterlijk bij stond door een andere dwangarbeider . Ook werd er onderling gepest. Wat me ook opviel dat er beloften waren gedaan aan een deelnemer door de sociale werkplaats als zij de andere deelnemers in de gaten hield en aanspoorde harder te werken. Deze Quisling rol zou haar dan voordeel brengen. Notabene ze vertelde me dat zelf toen ik volgens haar niet hard genoeg werkte. Er zijn meer vb van verdeel en heers die ik daar mee maakte. Dat was bij http://www.paswerk.nl/ Je kan daar lezen dat er op die site nog steds over de WWB word geschreven in plaats van de Participatie wet. Al de misdadige praktijken tegen Bijstanders zouden onmogelikjk zijn als er
onderling solidariteit zou zijn en politieke actie daar van uit ondernomen. Daarom heb ik ook ernstige vraagtekens bij die genoemde goede onderlinge sfeer in Zoetermeer onder dwangarbeiders.
Ik schrijf over een goede sfeer als er politieke actie word ondernomen SAMEN in verzet tegen dwangarbeid met name.
Helaas de meeste zo niet alle dwangarbeiders denken ik zit de tijd wel uit ik verzet me niet. Daar mee zijn ze medeplichtig aan de onderdrukking f*ck you meelopers. Ik heb door mijn terechte vragen en verzoeken als dwangarbeider twee maal 40 % strafkoring gehad dus twee maanden 40 % minder uitkering en een maal geen langdurigheidstoeslag. Na extreem lang procederen is dat gewijzigd in een maal 20 %. Na de geweigerde langdurigheidstoeslag omdat strafkorting kon ik fluiten. Als er toen al een Participatie wet was geweest dan was ik denk ik nog meer benadeeld. Maar dit moet je niet individueel doen maar als groep. Helaas het is opportunisme en korte termijn denken bij de meeste Bijstanders. De mensen in de soc werkvoorziening zijn niet beter af wat betreft pesterijene ook onderling. Kan / mag je daar politiek verzet verwachten ? Ook iemand met bijv. Down syndroom kan kritisch zijn en je hoeft niet buiten gewoon intellectueel begaafd te zijn om te zien dat je negatief word gediscrimineerd.
Daar bij ook ook al had je met de nadruk op had een minimum loon of zelfs wat meer in de soc werkvoorziening als je dan word geconfronteerd met Bijstanders die het zelfde werk doen met Bijstand dan verwacht ik solidariteit en die was en is er niet van uit mensen met een beperking in een leer werk bedrijf ik ken geen voorbeelden.
Solidariteit van uit andere groepen van uit ” de maatschappij ” opiniemakers de mainstream ? Nul. Recent schreef ik https://demonitor.kro-ncrv.nl/
een lelijk voorbeeld daar van. In het kort verwijt ik die een duidelijk politieke en anti kapitalistische stellingname ?
Wat doet met name https://nl.wikipedia.org/wiki/Teun_van_de_Keuken van https://nl.wikipedia.org/wiki/Tony%27s_Chocolonely ? Constant de stom verbaasde onderzoeks journalist uithangen. Ja hoe kan dat toch zo allemaal Teun. Teun denkt slavernij te laten oplossen door bewuste consumenten aankopen . Shame schande Teun ben je werkelijk zo sinpel ik geloof dat niet. het zelfde geldt voor de Fairphone. Ik heb nooit een inhoudelijke reactie gehad op mijn bericht aan De Monitor alleen een standaard ontvangst bevestiging waar in stond dat ze heel druk zijn en daarom selectief met antwoorden. Het Kapitalisme moet vernietigd dat staat niet voor mij ter discussie.
Bitcoin en andere virtuele munten die de macht van de banken zouden breken worden nota bene in een mainstream programma ontmaskers als keihard Kapitalistisch het recht van de grootste misdadiger die de meeste middelen heeft gestolen. 22 : 57 https://www.npo.nl/de-kennis-van-nu/15-12-2017/VPWON_1274741 Het verband met dwangarbeid ? Het werd al gezegd in de uitzending geen democratie geen werkelijk meebeslissen.
Het moet zijn : In het kort verwijt ik die een duidelijk politieke en anti kapitalistische stellingname . Dus zonder vraagteken.
DRM,
“Op zich heb ik er geen enkel probleem mee om met behoud van de Bijstand/Wajong te werken.”
Ik heb er grote moeite mee. In de eerste plaats krijg je een uitkering, omdat je door gebrek aan arbeidsaanbod of door arbeidsongeschiktheid niet kunt werken. Als men dan toch werk voor de uitkeringsgerechtigde vindt, dan is het vreemd, dat men hem of haar dat met behoud van uitkering laat doen.
“ten eerste heb je dan een nuttige daginvulling, ”
Heb je een werkgever nodig om je een nuttige daginvulling te geven. Vind je dat iedere werknemer een nuttige daginvulling heeft? Ik heb wel eens gedacht, wat ik tijdens tamelijk nutteloze activiteiten thuis kan doen. Voor de meesten is werk een methode om tijd voor geld te ruilen.
“Die misstanden die moeten echt hard worden aangepakt.”
Die misstanden ontstaan uit de aard der zaak. het zijn slechts symptomen. Begeleiders, ‘werkmeesters’ of hoe ze ook mogen heten, weten dat mensen er gedwongen zitten. Ondanks dat ze werken, blijven het ‘bijstandstrekkers’ en worden ze maatschappelijk als ‘lui’ gezien. Omdat het voor de begeleiders ook niet de eerste beroepskeuze is en het verder niet echt nuttig is, gaan de begeleiders zich misdragen jegens de tewerkgestelden. Dat is geen toeval, dat is een steeds terugkerend probleem, onderhevig aan een zeker (maatschappelijk) mechanisme.
@Vilseledd : Internalisatie . Daar schrijft Gustaaf Peek over in zijn recente pamflet ” VERZET ! Pleidooi voor communisme ” . Ik heb het vorige week aangeschaft bij http://www.sjakoo.nl/ . Dat had toen nog een stapeltje liggen en het mijne gaat tzt weerterug daar naar toe als donatie kan het opnieuw worden verkocht ten bate van Het Fort van Sjakoo dit keer als niet nieuw boek. O.a. op blz. 34 en 35 van het heel dunne boekje. Hij noemt het niet internalisatie maar daar komt het wel op neer. Een naar mijn idee wat sentimenteel boekje maar toch. Voor al omdat fluwelen Revolutie niet bestaat en Peek schrijft daar over Liefde. Ik bedoel maar. Waar bij ik heb het boekje doorgelezen en moet het nog bestuderen. Tamelijk uniek tegenwoordig in de mainstream met name. Ik vraag me af of je terrechte opmerkingen iets zullen veranderen bij die DRM in de zin van bewustwording.
Wat je over die ” begeleiders ” schrijft Vilse klopt niet want je maakt ze tot slachtoffers en dat zijn ze niet. Het zijn misdadigers en ik verbaaste me er – kort – over in het verleden dat er zo weinig geweld tegen die figuren die ” begeleiders ” werkmeesters bekend is dus terecht geweld van uit dwangarbeiders met name. Inmiddels verbaas ik me er niet meer over. Er is overigens geen geweld tegen die figuren daar durf ik bij wijze van spreken om te wedden. Ik wil hier niet aanzetten tot geweld tgen die figuren. Zo iets kan je een keer doen dus wees is het “nuttiger ” om selectief te zijn en pak een ” grote vis ” zie de Quote 500 top tien met name. Waar mee ik niet wil zeggen dat je dat ook daadwerkelijk moet doen dat is je eigen verantwoording ten slotte. Als de Revolutie komt dan zullen ze allemaal niet worden gespaard wat mij betreft. Ook die werkmeesters hebben dan te vrezen. Jullie collaboratie heeft een prijs.
Neem zo snel mogelijk ontslag om het nog een beetje goed te maken ” werkmeester “.
Nog een aanvulling ivm. verzet van uit dwangarbeiders : een familie lid van mij dat tijdens de ” werkverschaffing ” vorige eeuw dertiger jaren als kind in de Amsterdamse buurt De Pijp woonde een arbeiders buurt zag daar hoe een beruchte
ploeg baas in de werk verschaffing voor ” steuntrekkers ” fysiek werd aangepakt . Fysiek werd aangepakt als de beul die hij was. Door arbeiders aangepakt in De Pijp. Die ploegbaas woonde ook in De Pijp. Een andere tijd. Dat familie lid zag ook hoe een communistisch gezin van de etage waar ze woonden dezelfde straat als waar dat familie lid van mij woonde een kolen kachel richting de beruchte Gele Rijders gooiden . Gele Rijders uit Groningen speciaal op de werkloze arbeiders afgestuurd vanwege hun weerzin tegn die Amsterdamse arbeiders. Ze hadden een kanon bij zich die Gele Rijders. Ik schrijf nu over een oog getuige. Ze reageerden op dat gooien van die kachel met vuurwapen schieten.
Op de Ruysdaelkade in de Pijp lag de polite achter bomen met getrokken pistool toen. De Jordaan heeft de naam maar ook in Amsterdam Oud Zuid was er verzet.
Colijn had een bommenwerper naar Amsterdam gestuurd om de opstandige buurten te bombarderen. Zo ver is het niet gekomen. Er zijn wel doden gevallen waar onder een jongen die voor het raam zat ( Indische buurt geloof ik ) en door een politie kogel ( leger kogel ? ) werd geraakt zijn vader kreeg om het zogenaamd goed te maken een baantje als kleding maker bij het NL leger. Een jaar later was hij al weer ontslagen. Uit de wiki ” Tijdens de crisis van de jaren 30 voerde Colijn een strakke bezuinigingspolitiek, waarbij voornamelijk werd bezuinigd op ambtenarensalarissen en onderwijs. De verlaging van de werklozensteun mondde uit in het Jordaanoproer van 4 juli 1934 waarbij vijf doden vielen. Zijn hoofddoel, de handhaving van de gouden standaard, moest hij echter op 27 september 1936 opgeven. ” Vijf doden lijkt mij niet te kloppen. Het moeten er veel meer zijn geweest.
Hallo Anoniem,
“Wat je over die ” begeleiders ” schrijft Vilse klopt niet want je maakt ze tot slachtoffers en dat zijn ze niet. Het zijn misdadigers”
De bedoeling was ze als sukkels neer te zetten, niet als slachtoffers. Terwijl het gros van hun oud-klasgenoten een baan heeft gekozen, waar ze (tenminste deels) gelukkig van worden, zitten zij in dienst van hun gemeente mensen op te jagen. Medelijden heb ik er zeker niet mee, maar dergelijke kennis kun je wel gebruiken om je ertegen te verweren.
Mijn vader was dwangarbeider tijdens de Japanse bezetting van Indonesie. De omstandigheden waren vreselijk en velen hebben die tijd niet overleefd.
U zult begrijpen dat velen met mij de term “dwangarbeider” voor bijstandsgerechtigden die een tegenprestatie verrichten voor de maatschappij -wat je daar ook van moge vinden- als buitengewoon kwetsend en onsmakelijk ervaren.
In Sittard-Geleen heb ik iemand die met behoud van bijstandsuitkering was te werk gesteld geadviseerd een loonvorderingsprocedure te beginnen. Toen dit aan de opdrachtgever werd meegedeeld
kon hij direct stoppen met werken. De loonvorderingsprocedure moet nog worden opgestart.
Tsja, de dwangarbeid waaraan Japanners gevangenen zetten was inderdaad veel erger. Maar het begrip is nu eenmaal niet gereserveerd voor situaties zoals in de Tweede Wereldoorlog. Het is een term die betekent dat mensen gedwongen te werk gesteld worden, en daar valt nu eenmaal ook het gedwongen gratis werk van bijstandsgerechtigden onder.
Het “wat je daar ook van moge vinden” maakt je reactie er niet bepaald sympathieker onder. Het suggereert dat je potentieel begrip zou kunnen opbrengen voor dwangarbeid zolang het maar niet de vorm aanneemt die het in de Tweede Wereldoorlog aannam.
Tessa, na diezelfde tweede Wereldoorlog hebben we een aantal zaken met elkaar afgesproken, die we elkaar als mensen niet meer zouden aandoen. Eén ervan is mensen gedwongen te werk stellen. Ook de mildere varianten daarvan dienen krachtig bestreden en uitgeroeid te worden.
Het is zo dat volgens het Europees Sociaal Handvest art. 4 lid 1 Het recht op billijke beloning, dwangarbeid met behoud van uitkering niet mag.
Billijk loon is niet arbeid met behoud van uitkering maar minimaal het minimum loon!!
De Participatie wet is als je dat weet deels niet legaal.