Sterke speeches bij verder enigszins teleurstellende manifestatie tegen Wilders (beeldverslag)

Zo’n tweehonderd mensen namen vandaag deel aan de “nationale actiedag tegen Wilders” op de Dam in Amsterdam. Dat aantal was teleurstellend. Misschien was de woede en angst in de eerste dagen na de verkiezingen groter (de protesten toen waren in elk geval wel groter), misschien zijn er al erg veel andere protesten deze dagen, misschien was het te koud, of misschien was er te weinig gemobiliseerd?

Eine deutsche Übersetzung finden Sie hier.

Het was natuurlijk kort dag, maar het leek erop dat men bijna uitsluitend Instagram had gebruikt om op te roepen. Het was niet makkelijk om iets te vinden over het protest op de websites van de organisatoren Comité 21 maart en De Beweging. En een hele reeks andere organisaties en verbanden van organisaties hadden voor het protest opgeroepen, maar kennelijk niet echt de achterban weten te overtuigen om zich op de Dam te laten horen.

Wat ook niet hielp, was dat heel parlementair links (niet voor het eerst) zich tegen een protest tegen Wilders had gekeerd, en dat ook veel anderen helaas nog steeds vinden dat we niet tegen één persoon of één partij (wat in dit geval ongeveer hetzelfde is) moeten demonstreren, maar ergens vóór. Voor gezamenlijkheid en solidariteit bijvoorbeeld. Het komt op ons vooral over alsof men niet echt wil benoemen, niet echt onder ogen wil zien, dat we hier te maken hebben met een heuse fascistische partij. In navolging van de media, die in de weken vooraf aan de verkiezingen met alle macht het nieuwe merk Geert Milders in de markt hebben geprobeerd te zetten.

Misschien is het beter om geen protest te organiseren dan het halfslachtig te doen? Nu kan het op velen overkomen alsof slechts een handjevol mensen zich echt zorgen maakt. Dus misschien valt het toch wel mee met die Wilders? En de mensen die zich (terecht) belaagd voelen door het oprukkende fascisme zullen denken: moeten we het hiervan hebben? Zijn dit de mensen die ons steunen? Het was overigens opvallend, zoals ook vanaf het podium werd gemeld, dat er zich letterlijk niemand onder de demonstranten bevond die herkenbaar was als moslim. Wordt dat het nieuwe normaal, mochten we straks worden onderworpen aan een kabinet Wilders I?

Op het laatste moment werd ook nog eens bekend gemaakt dat er geen demonstratie kwam, dat we na de speeches klaar waren. Was het de kou, waren we met te weinig, waren er fascisten in de buurt die ons onderweg zouden kunnen aanvallen? Het werd ons niet duidelijk. Excuses voor de klaagzang, maar wat er wél écht goed was, dat waren de speeches. Daarin werd aandacht gevraagd voor de extra problemen die een potentiële regering Wilders met zich kan meebrengen voor migranten en vluchtelingen, de kunst, het klimaat, lhbtia-ers en huisvesting. Hieronder de speech van Hidaya Nampiima. En hier lees je de toespraak van Mustapha Eaisaouiyen (van de Landelijke Coalitie Woonopstand). Hopelijk lukt het om er later nog meer te publiceren.

Eric Krebbers

De speech van Hidaya Nampiima (vertaald uit het Engels door Doorbraak)

Bedankt dat jullie hier zijn. Bedankt voor jullie solidariteit. We hebben solidariteit nodig in deze tijd, hier en nu. Meer dan ooit. Mijn naam is Hidaya Nampiima. Ik ben asielzoeker, vluchteling, migrant zonder papieren en ik ben ook moslim, ik draag een hoofddoek. Daarnaast ben ik een trots lid van de lhbti gemeenschap en ben ik een zwarte vrouw. Ik ben een vertegenwoordiger van alles dat hij haat.

Ik hoef je niet uit te leggen dat ik bang ben. Bang omdat ik weet dat Geert Wilders misschien wel onze volgende minister-president wordt. Ik zeg onze, omdat ik hier ben. En ik kan niet weg. Ik ben bang omdat zoveel mensen op hem hebben gestemd en het eens zijn met zijn ideeën.

Een xenofobe en openlijk racistische partij won vorige week. Geert Wilders gebruikt al achttien jaar migranten, vluchtelingen en asielzoekers als zondebok. Zijn woorden zijn duidelijk. Mijn gemeenschap is geschokt en heeft angsten. We zijn bang dat asiel aanvragen nog moeilijker wordt. Mensen die vluchten voor hun leven, zullen in dit land geen veiligheid meer vinden. Niemand verlaat zijn huis zonder reden. We zijn bang dat illegaliteit wordt gecriminaliseerd. Mensen zullen tot criminelen worden gemaakt en zullen worden beschouwd als criminelen. Dat zijn we niet, we zijn mensen. Als we gecriminaliseerd worden, dan worden alle steunverleners die ons helpen en onderdak en basisbehoeften geven, ook gecriminaliseerd. Dit heeft grote gevolgen, voor mij, maar ook voor jou.

Tot slot wil ik mijn angst uitspreken voor de levens van alle mensen die nu onderweg zijn. Mensen die aan de grenzen van Europa staan. Er zullen meer mensen sterven. Vrouwen, mannen en kinderen. We kennen hun namen en gezichten niet. Maar door de anti-migrantensentimenten in onze nieuwe regering zullen meer mensen het leven verliezen.

Wij zijn nu het slachtoffer van mensen die tegen mij hebben gestemd, zelfs zonder mij te kennen. Als ik de kans had gehad om te stemmen, had ik humaan gestemd. Ik wil mijn rechten als mens. Ik wijd mijn leven aan me uitspreken. Dat zou jij ook moeten doen!

Help ons vechten. Alleen samen staan we sterk. Ik gebruik deze microfoon om nadrukkelijk te vragen om ons te verenigen. Dus de klimaatbeweging, de huisvestingsbeweging, de anti-racistische groepen en alle anderen hier in de menigte: sta op, verenig je! Vecht voor alle mensen – toon steun aan migrantenbewegingen.

Get up, stand up. Stand up for your rights. Get up, stand up. Dont give up the fight!

Hidaya Nampiima