Gemeente Stichtse Vecht bestraft baanloosheid met 120 uur dwangarbeid

In de gemeente Stichtse Vecht zijn bijstandsgerechtigden opgetrommeld om honderdtwintig uur onbetaald te werken in het kader van een “activeringsproject” voor baanlozen. Deze “praktijkervaring” is onderdeel van een groot disciplineringstraject waarin ze binnen veertien weken “arbeidsfit” worden “gemaakt”. Dat betekent eerst vier weken zogenaamde “arbeids- en empowermenttraining”, gevolgd door tien weken (in totaal honderdtwintig uur) productiewerk bij PAUW bedrijven. Wie deelname weigert, wordt bestraft met een keiharde korting van vijftig tot honderd procent op de bijstandsuitkering.

“Ik ben herhaaldelijk bedreigd met een strafkorting”, vertelt een van de baanlozen. “Ik kan daar verder niet op ingaan omdat het verhaal misschien naar mij is te herleiden. Ik ben ook bang geworden van verhalen over bijstandsgerechtigden die naar de rechter stapten en weliswaar gelijk kregen, maar daarna toch steeds weer worden gekort door de gemeente.” Een van de opgeroepen dwangarbeiders verwoordt helder wat de gevolgen zijn van die niet aflatende dreiging met sancties: “Dat constante gevoel dat je op het randje van de afgrond leeft, doet wat met je persoonlijkheid. Je wordt argwanend en bang, zonder vertrouwen naar mensen en toekomst. Het schrikbeeld van dakloos worden hangt als het zwaard van Damocles boven je hoofd.”

Nee, het valt niet mee!

Het is niet het eerste traject dat wordt losgelaten op baanlozen in Stichtse Vecht. “Ik heb al diverse bijeenkomsten moeten bijwonen en zelfs een ‘proefplaatsing’ gehad. Daar heb ik nog nooit een baan aan overgehouden”, vertelt een van hen. “De enige die daar iets aan overhouden, zijn de projectleiders, de cursusleiders en alle andere mensen die in de werklozenindustrie werken”, is de ervaring. Als de baanlozen aan mensen in hun naaste omgeving vertellen over het “gratis moeten werken” in een fabriek en over de sancties, dan reageren de meesten een beetje meewarig. Ze kijken weg of “je ziet ze denken: ja ja, het zal wel meevallen, toch?” Pas als het mensen persoonlijk raakt of als een familielid baanloos raakt, dan kickt de realiteit echt in.

Stop dwangarbeid!

De realiteit voor een grote groep bijstandsgerechtigden in de gemeente Stichtse Vecht is dat ze slechts twee opties hebben: óf ze gaan geïsoleerd en achter blinde muren het dwangarbeidtraject in óf ze weigeren deel te nemen aan het project van het Arbeidstrainingscentrum, met desastreuze gevolgen. Alle dwangarbeiders hebben recht op onze solidariteit, en zeker de weigeraars moeten gesteund worden. Dat is een absolute voorwaarde om de dwangarbeidpraktijken bij onder andere de PAUW bedrijven te stoppen. Dat kunnen ze niet alleen.

Ben jij, net zoals de baanlozen hierboven, opgeroepen voor dwangarbeid bij Arbeidstrainingscentrum bij Pauw Bedrijven en het “arbeidsfit-project” (ATC-project) in de gemeente Stichtse Vecht? Ben jij solidair met de bijstandsgerechtigden in Stichtse Vecht? Laat het ons weten. Mail: dwangarbeid@doorbraak.eu of bel: 06 57335239.

Puk Pent