Suggestief AIVD-rapport tegen “asielterroristen”
Het rapport, getiteld “Het vuur van het verzet. Groeiende weerstand tegen het Nederlandse asiel- en vreemdelingenbeleid”, begint met een citaat uit een strijdbare tekst, geschreven door een dichteres en activiste tegen het migratiebeleid. Ze maakt op pittige wijze – terecht – gehakt van de beleidsmakers en -uitvoerders, met een toonzetting en stijl die sommige geëngageerde kunstenaars nu eenmaal eigen is. Op onnavolgbare wijze wil de AIVD in het vlammende betoog het bewijs zien dat “de democratische rechtsorde” gevaar loopt en dat activisten radicaliseren. Je moet er maar opkomen.
De AIVD beweert verder dat het verzet tegen het migratiebeleid de laatste jaren “structureel van aard” is. Activisten zouden radicaliseren en dat zou blijken uit brandstichtingen, huisbezoeken en het openbaar maken van namen en adressen van beleidsmakers en -uitvoerders. Maar waar gaat het nu eigenlijk over? In augustus 2009 werd er inderdaad brand gesticht bij een bouwkeet van een consortium dat de nieuwbouw van detentiecentrum Rotterdam Airport uitvoert. Tot zover “de brandstichtingen”, want meer waren dat er niet de afgelopen jaren. Verder schijnen er wat verfbommen en stenen tegen objecten gegooid te zijn. En tot slot werden er de laatste jaren lijsten gepubliceerd met daarop de namen en adressen van IND-kantoren, bedrijven die illegalenbajessen bouwen, en ga zo maar door. De lijsten bevatten enkel en alleen openbare informatie, zo van het internet geplukt. Wat daar nu illegaal aan is mag Joost weten. Zo onderneemt de AIVD een halfwassen poging om actievoerders te criminaliseren.
“Extremisten”
In het rapport worden specifiek twee actiegroepen tegen het vluchtelingenbeleid genoemd die “extremistisch” zouden zijn. Die zouden zich bezondigen aan blokkades en bezettingen, legitieme actievormen dus. Volgens de AIVD is het “aannemelijk” dat individuen uit deze actiegroepen betrokken zijn bij “heimelijk geweld tegen objecten”. Het blijft geheel onduidelijk waar deze aanname op is gebaseerd. Wetenschappelijk is het allerminst. Ook gematigde hulporganisaties voor illegalen en vluchtelingen ontkomen niet aan de toorn van de AIVD. Een aantal daarvan wordt met name genoemd. Bij hen zou er “een zeker draagvlak” zijn voor radicale actiemethoden. Het is niet duidelijk waar de AIVD dat op baseert, maar de suggestie is gemaakt en daar gaat het de dienst natuurlijk om.
Minister Guusje ter Horst van Binnenlandse Zaken reageerde stoer op het rapport. Zij maakte weliswaar een onderscheid tussen activisten die met legale middelen protesteren en “extremisten” die de wet overtreden, maar scheerde de boel toch over een kam toen ze aankondigde dat burgemeesters demonstraties tegen het asielbeleid moeten kunnen verbieden. Ook maakte ze gewag van “noodbevoegdheden”, “bestuurlijke ophouding” en “gebiedsverboden”. Kortom, democratische grondrechten sneuvelen. Ook zouden gemeenten subsidies en vergunningen aan actiegroepen moeten kunnen weigeren of intrekken. Het gevaar ligt op de loer dat met name radicaal-linkse actiegroepen hiervan de dupe kunnen worden, of ze nu binnen de wet of op de rand ervan opereren of niet. Ter Horst toonde verder alleen maar oog voor de belangen van de beleidsmakers en -uitvoerders. De acties tegen hen zouden “diep ingrijpen” in hun levens. Daardoor zouden zij “slachtoffers” zijn, aldus de bewindsvrouw. Met geen woord repte ze over de doden die jaarlijks vallen als gevolg van het Nederlandse asiel- en migratiebeleid. Ook laat ze onverlet dat internationale mensenrechtenorganisaties Nederland al meerdere malen op de vingers hebben getikt , omdat het beleid te rigide is en over lijken gaat. Nee, daar spreekt ze niet over. Dat moeten de activisten doen. Ongeacht de stemmingmakerij van de AIVD.
Gerrit de Wit