Syrië en het vraagstuk van linkse solidariteit

Ondoordachte anti-imperialistische opvattingen leiden tot dubieuze analyses over Syrië en het Midden-Oosten. Links denkt te gemakkelijk in kampen, waarbij we de vijand van de vijand niet willen bekritiseren. Dit neemt soms bizarre vormen aan: een recente petitie doet een oproep aan de leiders van Rusland, Iran en de VS om “te garanderen dat de soevereiniteit van de Syrische grenzen niet wordt aangetast door Turkije”. De petitie is onder andere getekend door Noam Chomsky, Michael Hardt en David Graeber. Het is verbijsterend dat de petitie een beroep doet op de meest gewelddadige oorlogsmisdadigers in Syrië om Afrin te beschermen. Er zijn verschillende verklaringen voor deze houding, waaronder een Euro-Amerikaans centrisme waarin de linkse stellingnames simpelweg gespiegeld worden aan die van hun tegenstanders. Maar ook de langdurige westerse ideologische banden met de PKK, links sektarisme, een wereldbeeld gebaseerd op de Koude Oorlog, incidentele onwetendheid en luiheid, en het relatief hoge niveau van communicatienetwerken en mediawijsheid van de YPG. Onze linkse betrokkenheid met Syrië beperkt zich tot het kiezen van een gewapende factie en deze te steunen. Maar hierdoor hebben we geen oog voor de minder spectaculaire, maar net zo moedige initiatieven van zelforganisatie die wel degelijk plaatsvinden, zoals een recente campagne van vrouwen tegen gedwongen verdwijningen. Terwijl dergelijke initiatieven de menselijke waardigheid hooghouden ten tijde van militarisme, staatsbelangen en verdelende grenzen, en daarmee linkse kernwaarden vertegenwoordigen. Ons internationalisme moet zich baseren op begrip van de politieke, maatschappelijke, en culturele complexiteit van de Syrische revoluties. In plaats van te vervallen in apolitiek humanitarisme, moeten we het beschermen van levens in deze context opvatten als strijd. Tegelijk moet onze steun en gastvrijheid voor Syrische vluchtelingen hen niet verstikken tot politiek gepacificeerde slachtoffers. We moeten uitzoeken en luisteren naar wat linkse Syrische activisten en intellectuelen te zeggen hebben over Syrië. Hun ervaringen en diasporische zelforganisatie zijn onderdeel van het verhaal van de Syrische revolutie, een onuitputtelijke bron voor het begrijpen de realiteit van deze belangrijke hedendaagse strijd.

Donya Alinejad en Saskia Baas in Syrië en het vraagstuk van linkse solidariteit (Socialisme.nu)