Column: Tafelbrandje

“Eet smakelijk allemaal.”
“Ja, van hetzelfde.”
“Was het druk?”
“Nee, en weet je wie we tegenkwamen?”
“Nee, geef de mihoen even door. Dank je.”
“De buren, die zaten daar te eten.”
“Leuk, ze zijn echt heel aardig.”
“Ja, maar wat is buurvrouw een dik zwijn zeg, het is net of alle vrouwen in dit dorp vet, lelijk en dom zijn, hahaha.”
“Hahaha.”
“Niks hahahaha, totaal niet grappig!”
“En dat jij er dan ook heel hard om moet lachen, jeez!”
“Mag ik dat niet zeggen? Het is toch zo, ze is lomp, vet en daar wil je toch niet mee neu…”
“Seksisme alert!”
“Mag ik ook niet zeggen dat ze dom is?”
“Inderdaad, je zegt dat omdat ze niet dun is, ze dus ook dom zou zijn!”
“Heb ik het nou weer gedaan?”
“Ja, je doet het weer. ‘Leuk’ hoor, dat fatshamen van vrouwen. Man, man, man.”
“Pfff, komen jullie weer met je fatshaming en seksi….”
“Dat is wat dit is, hoor, en dat weet je!”

“Ik zeg het nooit hardop als een vrouw dik en lelijk is… maar denk het wel.”
“Nou, poeh poeh, wil je applaus omdat je het niet hardop zegt?”
“Wat nou weer? Mag hij het niet zeggen en ik het niet denken? En bodyshaming? Daar hebben wij ook last van, hoor!”
“Waag het niet om te beginnen over vrijheid van meningsuiting… En als je zo goed weet wat het is en je broer ook, waarom blijven jullie het dan doen?”

“Het was maar een grapje, snap niet waarom jullie nou zo boos zijn.”
“Je doet het heel vaak, en wij zeggen keer op keer dat het geen ‘grapjes‘ zijn, dat je daar mee moet kappen en je blijft het doen en dat is schijtirritant.”

“Waarom is het eigenlijk nog erger dat ik het denk, maar zo sociaal ben om het niet uit te spreken omdat ik niemand wil kwetsen?”
“Je noemt het ‘sociaal‘ dat je het niet uitspreekt. Maar je denkt het wel. Het uitgangspunt of de gedachte is die norm waarbinnen dikke vrouwen lelijk en dom zouden zijn, minderwaardig en ongelijkwaardig. En voordat je begint over hoe schoonheid ‘in the eyes of the beholder‘ is: zo lang mensen van jongs af aan worden geïndoctrineerd met die alomtegenwoordige normen over dikke vrouwen, moet die denktrant actief worden bestreden. En daarmee bedoel ik niet dat ik jou bestrijd, of dat jij jouw gedachten moet onderdrukken, maar dat je vanuit dat besef die norm gaat verlaten en daar ook naar gaat handelen.”
“Moeilijke praat, hahaha. Ze zegt dat jullie moeten ‘omdenken‘, vind ik ook.”

“Dit is irritante politieke praat, ik dacht dat we gezellig gingen eten.”
“Jij maakt die seksistische opmerking waardoor we niet meer ‘gezellig‘ kunnen eten…”
“Ja, dat weet ik ook wel, maar ik vind dit niet leuk meer.”
“Tja, deal er maar mee.”

“Weet je, hij zegt het ook omdat hij zich hier thuis voelt, dat is toch eigenlijk een compliment?”
“Dat hij zich hier thuis voelt is fijn, maar…”
“Ja, ik doe dit echt niet vaak bij andere vrouwen, hoor. En trouwens, vrouwen doen ook aan fatshamen.”
“Klopt, en als een vrouw dat doet, dan zeg ik daar ook iets van. Verwacht je nou eigenlijk dat wij er niets van zeggen, omdat je onze broer en zoon bent?”
“OMG ….Jullie maken het te persoonlijk! Ik ga naar buiten, ga je mee?”

“Wil jij het restje mihoen?”
“Lekker, geef maar door. Dank je.”

Puk Pent