Thierry Baudet en het nederconservatisme

Het is de januskop van de conservatieve traditie. Aan de ene kant is er de “hervormingsconservatief”, die revolutionaire verandering en radicale breuken met het verleden wenst te voorkomen door tijdige en gematigde hervormingen door te voeren. De hervormingsconservatief benadrukt continuïteit en tracht de progressieve politieke stellingnames in te passen in het raamwerk van bestaande tradities en instituties. Edmund Burke wordt over het algemeen gerekend tot deze hervormingsgezinde stroming, die daarom ook wel burkeaans conservatisme wordt genoemd. De hervormingsconservatief is niet gekant tegen verandering als zodanig, zolang die maar geleidelijk verloopt, volgens het motto: “Een staat zonder het vermogen om enigszins te veranderen heeft evenmin het vermogen om te behouden.” Daarnaast is er de “herstelconservatief”, die een maatschappelijke orde uit het verleden als ideaal en natuurlijk beschouwt en dat verleden wenst te restaureren. Dit is een radicaler conservatisme. Het burkeaanse conservatisme werd geformuleerd vanuit een specifieke context: het machtige Groot-Brittannië van de late achttiende eeuw, een land dat afstand wist te bewaren tot het revolutionaire gewoel op het continent. Maar wat als de progressieven de instituties hebben overgenomen of onherkenbaar hebben veranderd? In het postrevolutionaire Frankrijk was een burkeaanse oproep tot gematigdheid onzinnig. Daar ontwikkelde zich een reactionair conservatisme, voornamelijk geassocieerd met de royalistische aristocraat Joseph de Maistre, die het revolutionaire regime omver wilde werpen en veranderingen terug wilde draaien. Deze Franse stroming van reactionair conservatisme loopt door in het werk van Maurice Barrès en Charles Maurras, waar het in het begin van de twintigste eeuw uitmondt in het fascisme. In Duitsland werd eenzelfde radicaal en reactionair geluid verkondigd door de Konservative Revolution-stroming met intellectuelen als Arthur Moeller van den Bruck, Carl Schmitt en Oswald Spengler.

Merijn Oudenampsen in Revolutionairen van deze tijd (Groene)