“Transitie” vergt een weerwoord

Hoe “transitie” tot gemeengoed is geworden op weg naar probleemoplossing, laten bijvoorbeeld alternatieve stromingen in de milieubeweging zien die zich interactief verbinden aan 2.0 of zelfs 3.0. Ze koesteren een transitiebeweging die positief en oplossingsgericht (lokaal) tot duurzame antwoorden tracht te komen op de dreigingen van de klimaatverandering (zelfvoorziening als een van die antwoorden vermorzelde staatssecretaris Klijnsma met haar moestuin als uitkomst voor de minderbedeelde pensionado’s). Dat deze “transitie” onderdeel is van een proces van systeemhandhaving – machts- en eigendomsverhoudingen, inrichting arbeids- en productieproces – is eigen aan het sanerende beleid waarin ze is opgenomen. Voor verbazing daarover is geen enkele reden. Op het eerste gezicht lijkt dat anders te liggen bij “de revolutie” die toekomstdeskundigen (futurologen) beschrijven. Daarin bepaalt consumptie de economie, heerst de zelf georganiseerde productie (kleding, voedsel, woning, energie), verandert de relatie tussen werkgever/werknemer in een vrije keuze voor beiden, om een paar vaak genoemde “utopieën” aan te halen. Over de grondslagen van de kapitalistische productiewijze wordt echter gezwegen, dus blijven die intact.

Hans Boot in “Transitie” vergt een weerwoord (Solidariteit)