Turkse arbeiders massaal in verzet: wees solidair!
De vele duizenden arbeiders van de tabaksverwerkende divisie van de Turkse voormalige staatsgigant TEKEL zijn al sinds bijna twee maanden in actie. Ze eisen behoud van werkgelegenheid en werkgarantie op basis van vaste arbeidsovereenkomsten, zonder verlies van hun primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden en andere sociale rechten en verworvenheden, zoals zij die tot nu toe genoten. Zaken die ze dreigen te verliezen na het besluit van de Turkse Hoge Raad voor Privatisering onder leiding van premier Erdoğan om in navolging van de dranken- en sigarettendivisie van TEKEL nu ook de tabaksverwerkende divisie te privatiseren en aan British American Tobacco te verkopen.
De actievoerende arbeiders trotseren sinds bijna twee maanden de ongunstige harde weersomstandigheden en het ongemak van langdurig actie voeren, in de open lucht, op de straten en pleinen van hoofdstad Ankara. In de afgelopen tijd zijn ze ook nog eens regelmatig door speciale politie-eenheden aangevallen, geslagen, met waterkanonnen bespoten en met pepperspray geterroriseerd. Er vielen daarbij veel gewonden. Sommigen raakten bewusteloos of waren er zo slecht aan toe dat zij met spoed naar ziekehuizen gebracht moesten worden. Anderen werden geboeid en naar politiebureaus weggevoerd, waar ze verder mishandeld werden en willekeurig vastgehouden zijn.
Naast het fysieke geweld werden ook de door de staat gecontroleerde en andere gevestigde media, opiniemakers en commentatoren ingezet om de arbeiders en hun strijd in een kwaad daglicht te zetten en te marginaliseren. Deze pogingen waren erop gericht om de strijdende arbeiders te isoleren en hen ideologisch, politiek, praktisch en economisch tot een nederlaag te brengen, en hen een armoedige, uiteindelijk werkloze toekomst door de strot te duwen. Als de TEKEL-arbeiders tot een veelvoudig verpletterende nederlaag gedwongen zouden worden, dan zou dat een mooi ‘voorbeeld’ zijn voor de andere arbeiders die het nu of in de toekomst in hun hoofden zouden halen om tegen onder andere privatiseringen en de daaruit voortvloeiende ongunstige gevolgen te strijden.
Dat alles bleek niet genoeg om de arbeiders te dwingen om hun legitieme strijd op te geven. Het tegendeel was het geval. Hoe harder de speciale ordetroepen van het politie-apparaat optraden, des te vastberadener zijn de arbeiders geworden in hun strijd om de uiteindelijke overwinning. De vastberadenheid was ook het antwoord op de ideologische en politieke oorlog die tegen de arbeiders werd gevoerd. Deze strijdbare houding werd in toenemende mate met sympathie en bewondering onthaald door arbeiders in andere sectoren en brede lagen van de bevolking. De solidariteit met de strijdende arbeiders groeide snel en hoopte zich met de dag op. Ook de vakbeweging, talloze ngo’s, kleine tabaksproducenten, middenstanders, studenten, academici, artisten en mensen op andere terreinen verklaarden zich solidair met de arbeiders en gaven steun aan hun strijd.
De solidariteit en steun bleef niet beperkt tot het nationale niveau. De strijdbare en vastberaden houding van de TEKEL-arbeiders en het gerechtvaardigde karakter van hun strijd dwong ook op internationale schaal respect en sympathie af. Met name in Europa kwamen van onderop allerlei activiteiten en acties spontaan of juist georganiseerd op gang, met het doel de strijdende arbeiders op verschillende manieren te steunen en te versterken. Ook de Europese vakbeweging laat haar sympathie voor de TEKEL-arbeiders blijken. Inmiddels zijn de strijd en de eisen van de arbeiders onderwerp van gesprek in kringen van Euro-parlementariërs.
Hoewel de publieke opinie zich ten gunste van de strijdende TEKEL-arbeiders ontwikkelde, bleef premier Erdoğan star vasthouden aan zijn minachtende en negerende houding ten aanzien van de arbeiders en bleef hij weigeren om met de vakbonden aan de onderhandelingstafel te gaan zitten. Deze even respectloze als dictatoriale houding van de premier en zijn regering heeft er mede toe geleid dat de TEKEL-arbeiders van hun vakbondsleiders eisten om een algemene staking uit te roepen. Na een aanvankelijk weigerachtige houding hebben de vakbondsleiders uiteindelijk toch besloten om – als het moet – een algemene staking uit te roepen. De leiders van de gezamenlijke vakcentrales verklaarden dat ze een algemene solidariteitsstaking zouden uitroepen als Erdoğan niet snel met de vakbonden zou gaan onderhandelen.
Onder druk van deze dreiging verklaarde premier Erdoğan zich bereid te zijn om op 28 januari 2010 met de leiders van de gezamenlijke vakcentrales in gesprek te gaan. Dat gesprek heeft in totaal twee uur geduurd, met als resultaat dat Erdoğan commissies en deskundigen aan het werk heeft gezet om uit te zoeken en uit te rekenen welke mogelijkheden er eventueel zouden zijn om ‘het probleem’ op te lossen. Op maandag 1 februari verklaarde de premier dat de eisen van de Tekel-arbeiders niet gehonoreerd zullen worden. De volgende ochtend besloten de vakcentrales dat ze op donderdag 4 februari de arbeiders in alle sectoren tot een algemene landelijke staking zullen mobiliseren. Op dinsdag 2 februari is een deel van de arbeiders begonnen aan een hongerstaking.
WEES SOLIDAIR MET DE TEKEL-ARBEIDERS !
STEUN HUN EISEN EN HUN STRIJD !
– Bekijk foto’s van de acties, lees erover in The Guardian (in het Engels), op de blogsite van Peter Storm of ga naar de website van de bond TEK-GIDA İŞ (in het Turks), de belangrijkste vakbond van de TEKEL-arbeiders.
– Je kunt steunbijdragen overmaken naar de ABN-AMRO rekening van Stichting Aksi 46.88.86.079 onder vermelding van “TEKEL-staking”. De bijdragen worden wekelijks naar de rekening van het Solidariteitsfonds TEKEL-arbeiders van de TEK-GIDA İŞ vakbond in Turkije overgemaakt. (De bankrekening is van Aksi, een van de organisaties waar Doorbraak uit voortgekomen is.)
– Doe ook mee aan de email-actie vanuit Nederland! Laat premier Erdoğan en zijn betrokken ministers vandaag nog weten dat zij de eisen van de TEKEL-arbeiders dienen te respecteren en te honoreren! Vraag familieleden, vrienden, kennissen en collega’s om ook mee te doen! Stuur deze oproep naar hen door! Lees deze tekst (.doc-file) even door, zet je naam en woonplaats eronder en stuur hem vandaag nog naar Erdoğan. Het is de bedoeling dat de Nederlandstalige én de Turkstalige versie van de tekst in de bijlage samen opgestuurd worden. Het email-adres van Erdoğan staat in de bijlage vermeld.
Meriç Esin (meric.esin@hotmail.com )