De twee maten van Abou Jahjah
Laat er geen twijfel over bestaan: Abou Jahjah’s ontslag bij De Standaard is schandalig. Om nog maar te zwijgen over de verkneukelende reacties in de mainstream media. Inhoudelijk heb ik echter zeer veel twijfels bij Abou Jahjah’s statement. Maar hij heeft wél gelijk wanneer hij (zoals vaker) stelt dat er hier met twee maten wordt gemeten. Waarom mag het terrorisme van de Israëlische staat wél in het publieke debat verdedigd worden, en deze aanslag niet? Maar als we het dan over twee maten hebben, durf ik me toch iets af te vragen. “Het recht van verzet is een recht van het bezette volk”, zo stelt Abou Jahjah categorisch. Geldt dat dan ook voor de Koerden die momenteel in Zuid-Turkije een strijd voeren tegen Erdogan – de dictator die hij het afgelopen jaar bij herhaling heeft verdedigd? Of liggen de zaken dan ineens heel anders, en mogen de Koerden niet als “bezet volk” worden geclassificeerd? Is het, zeker wanneer het geopolitieke verhoudingen betreft, mogelijk om consequent met één maat te meten? Just asking.
Mathijs van de Sande over Abou Jahjah: “Als België ooit bezet wordt, zal ik ook het verzet in België verdedigen” (Demorgen)
Laat er geen twijfel over bestaan: de hoeveelheid ruimte die een onvervalste antisemiet als Abou Jahjah krijgt in uiteenlopende media is schandalig. Wie twijfelt aan zijn antisemitisme heeft al sinds 2006 niet opgelet. Volgens mij bestaat er een rechtstreeks verband tussen de ruimte die hij krijgt en de mogelijkheid van extreemrechtse politici om hun gif in de reguliere media te kunnen spuien. Of het nu gaat om de Bezige Bij, de VPRO of de Standaard: ofwel ze hebben oogkleppen op, ofwel het kan ze niet schelen… Dat ze hem zijn column nu hebben afgepakt: tja. Maar waarom heeft hij die column ooit gekregen?
Ik vind dat te gemakkelijk. Mensen kunnen van mening veranderen. Gelukkig maar, anders konden we wel ophouden met onze strijd. In vind juist dat Abou Jahjah de laatste jaren een enorm eind naar links is opgeschoven. In vergelijking met zijn manier van redeneren in 2002 (waar ik destijds dit over schreef) laat hij zich tegenwoordig een stuk progressiever uit. Hij sprak zich bijvoorbeeld helder uit tegen homofobie en neo-liberalisme, tegen de Palestijnse organisaties die de moordenaar Assad bijstaan enz. En hoe hij het heeft over antisemitisme in dit lange interview, daar kan ik voor een deel best in meegaan.
“Wanneer de mensen van Palestina gebombardeerd worden door het Israëlische leger dan noemen ze die gewoonlijk de Joden. “De Joden hebben ons gebombardeerd”. Waarom? Omdat dat ook Joden zijn en ze beweren dat zelf en ze bevestigen dat. Zij beweren dat Israël een Joodse staat is en dat het uitsluitend een Joodse staat moet zijn en dus is het niet echt vreemd als Palestijnen hen dan ook Joden noemen. Als de Palestijnen, die gebombardeerd worden zeggen “oh, die rot Joden”, dan is dat geen antisemitisme. Het is net hezelfde als “rotte Duitsers” zeggen of “die macho mannen toch” of “de racistische blanken”. Het is dit soort generalisatie dat onderdrukte mensen meestal maken en ik geloof dat onderdrukte mensen het recht hebben om die te maken. Maar als je een intellectuele Palestijn bent of een intellectuele zwarte activist en je gebruikt diezelfde terminologie op een ideologische structurele manier, dan wordt het wel problematisch. Of als je zegt dat bij nature een man altijd een vrouw zal onderdrukken. Dat is ook problematisch. Of je zegt dat van nature een Jood altijd een Palestijn zal doden of bij nature zal een Duitser altijd een Fransman doden en ga zo maar door. Dat is problematisch.”
Met dit citaat is natuurlijk het laatste woord over Abou Jahjah en antisemitisme niet gezegd, zeker niet, maar toch ben ik geneigd om zijn ideologische ontwikkeling wat dit betreft het voordeel van de twijfel te geven.
Da maakt misschien ook waarom Mathijs juist over zijn kijk op dictator Erdogan zo teleurgesteld is.
Welke ontwikkeling? In 2014 noemde hij de burgemeester van Antwerpen een zionistenpijper, omdat deze na een bloedige aanslag op een Joods museum voor meer beveiliging voor Joodse instellingen pleitte. Toen hij daarop werd bekritiseerd, corrigeerde hij zijn uitspraak en maakte ervan: zionistenknechtje. Wat zijn dat voor domme grappen? Ik zie geen enkele verandering!
Toch even de puntjes op de i zetten, Abou Jahjah is zelf een semiet. Immers zijn bevolkingen met roots in Libanon, Palestina, Syrië en Jordanië semieten. Joden, hoeweel in hoofdzaak afkomstig uit oost Europa zijn semieten om wille van hun taal. Het klopt dat je als semiet antisemiet kan zijn maar Abou Jahjah is niet antisemiet of anti-joods maar anti-zionistische wat een groot verschil is. De joodse lobby kleeft natuurlijk graag het label “anti-semitisme” op alles wat de zionistische doel (de volledige etnische zuivering van Israel+overblijvend Palestina van Palestijnen) in de weg staat, zelfs de slow motion genocide op de Palestijnen.
Persoonlijk vind ik dat je dood nooit mag verheerlijken maar dat zag ik Abou Jahjah ook niet doen. En de aanslag waarop Abou Jahjah wees was gericht tegen militairen, niet tegen burgers.
Overigens is De Morgen geen linkse noch een progressieve krant maar een liberale krant met alledaags verdoken racisme.
Antisemitisme heeft niets te maken met “semieten”, wie daar ook mee bedoeld worden, want “semieten” bestaan niet. “Volken” bestaan sowieso niet. Wel bestaan er semitische talen. Gepraat over “semieten” is nationalistische kul. Abou Jahjah kan dus ook geen “semiet” zijn, want – nogmaals – die bestaan niet. Hooguit spreekt hij naast het Nederlands ook nog een semitische taal dus.
Iets heel anders is antisemitisme. Dat is een ongelukkig 19e eeuws woord dat ingezet werd om de haat tegen joden een wetenschappelijke klank te geven. Op de een of andere manier is dat woord door de geschiedenis heen gehandhaafd. Maar het heeft dus uitsluitend betrekking op de haat tegen joden, en helemaal niets te maken met de taal die joden zouden spreken, of met een haat tegen mensen die “semieten” zouden zijn, want – nogmaals – die bestaan niet.
Zionisme is joods nationalisme, net zoals heel veel andere groepen mensen vormen van nationalisme aanhangen. Dé zionist bestaat niet, net zoals dé Nederlandse nationalist niet bestaat. Er zijn heel veel uiteenlopende vormen van nationalisme, met uiteenlopende doelen. Zo bestaat er dus ook niet 1 zionistisch “doel”, net zoals er ook niet 1 Nederlands nationalistisch doel bestaat.
Je suggestie dat zo’n eensluidend doel wel bestaat getuigt van een gebrek aan kennis van de geschiedenis van nationalisme in het algemeen en zionisme in het bijzonder.
Ik ben overigens tegen alle vormen van nationalisme, of het nu van onderdrukkers is of van onderdrukten, omdat nationalisme de klasse- en patriarchale verhoudingen binnen al die vermeende “volken” (die nationalisten verzinnen) onder het kleed veegt.
Dus tégen alle vormen van zionisme én tégen het arabische nationalisme waar Abou Jahjah eerder een aanhanger van bleek.
Ik kan me overigens wel vinden in Abou Jahjah’s opmerking dat aanslagen op militairen van bezettende machten geen “terrorisme” is. En dat er met twee maten gemeten wordt: als dit “terrorisme” is, dan zijn moorden door Israëlische militairen op Palestijnen eveneens (en met meer recht) “terrorisme”. Maar dan heeft het hele woord geen betekenis meer, en kunnen we het net zo goed afschaffen.