Twee mislukte aanslagen in een week
Hij kreeg veel kritiek toen hij als minister in de regering van Bulent Ecevit nieuwe modelgevangenissen wilde bouwen. Hij introduceerde de zogenaamde F-type gevangenissen met hun isoleercellen. Daarmee wilde hij – onder het mom van meer ruimte voor de gevangenen – met name de linkse gevangenen isoleren. In de Turkse gevangenissen verblijven politieke gevangenen van dezelfde politieke groeperingen vaak bij elkaar in één ruimte. De Turkse regering voerde toentertijd een vuile oorlog tegen de PKK en wilde ook de linkse solidariteit in de gevangenissen breken. Overal in de gevangenissen kwam men in verzet. Grote aantallen aanhangers van de revolutionaire partij DHKP-C gingen in hongerstaking. De regering kwam heel erg onder druk te staan toen hongerstakingen langer duurden dan verwacht en er dagelijks doden begonnen te vallen. De regering van Ecevit besloot daarop met geweld een einde te maken aan de hongerstaking. Terwijl in de gevangenissen veel mensen weerloos wachtten op de dood, organiseerde Hikmet Sami Turk een algehele aanval. Met grote overmacht rukte het leger in december 2000 op naar een twintigtal gevangenissen waar meer dan duizend mensen in hongerstaking waren, van wie 200 al in een levensgevaarlijke situatie waren beland. De aanval werd "Operatie terug naar het leven" genoemd. Dertig gevangenen vonden de dood en verder ook twee soldaten. Turk zei dat het ingrijpen een humanitair karakter had: hij wilde de gevangenen die in levensgevaar verkeerden redden. Dat daarbij doden vielen, was maar bijzaak. Turk vertelde op een persconferentie dat hij rekening had gehouden met doden, en dat het dus wel meeviel.
Hoewel er nooit een onafhankelijk onderzoek naar is gedaan, zijn er sterke aanwijzingen dat gevangeniscellen doelbewust in brand zijn gestoken door het leger. Na de operatie zijn nog 122 mensen overleden door de hongerstaking en 600 hebben blijvend lichamelijke schade opgelopen. Na de aanval is een rechtszaak aangespannen, maar die is na 8 jaar wegens verjaring geseponeerd.
Turk beweerde dat de nieuwe cellen en de dodelijke actie nodig waren omdat de Turkse staat geen controle meer had over de gevangenissen. Een absurde redenering. Turkse gevangenissen zijn weliswaar overbevolkt en de gevangenen verblijven er in groepen, maar van controleverlies is nooit sprake geweest. Behalve misschien voor maffialeiders en kopstukken van de fascistische Grijze Wolven die in de gevangenissen voorzien worden van alle comfort, en soms zelfs met een groen staatspaspoort 'onopgemerkt' naar buiten mogen lopen om hun vaderland te beschermen tegen "landverraders".
In werkelijkheid ging het natuurlijk om een doelbewuste actie om de linkse solidariteit te breken – solidariteit die altijd sterk is geweest, want anders zouden veel gevangenen nooit zoveel martelingen en vernederingen overleefd hebben. Zo'n zelfmoordaanslag moet hoe dan ook veroordeeld worden, maar dat neemt niet weg dat Turk hoofdverantwoordelijke was voor de aanval – samen met de toenmalige regeringsleiders van de coalitiepartijen Devlet Bahceli (leider van MHP/Grijze Wolven), Mesut Yilmaz (leider van ANAP/Partij van het Vaderland) en minister-president Bulent Ecevit (leider van de Linkse Democratische Partij). Ecevit is inmiddels overleden. Ze zijn ook schuldig aan de moord op linkse activisten en aan nooit opgehelderde moorden op Koerdische intellectuelen, politici en andere burgers. Daar moeten ze voor berecht worden, zodat overlevenden en nabestaanden van de slachtpartij wat rust kunnen vinden in hun bestaan.
Op Koninginnedag reed Karst Tates, een blanke man, in een zwarte Suzuki in op mensen die naar Beatrix stonden te zwaaien. De eerste aanwijzingen duiden erop dat het een doelbewuste actie is geweest. Er vielen zes doden, waaronder Tates zelf. Wat zou er gebeurd zijn als de dader een Nederlandse Marokkaan of Turk was geweest, gefrustreerd omdat hij was ontslagen en zijn huis uitgezet? Er zouden in dat geval zeker aanslagen zijn gepleegd op moskeeën, islamitische scholen en allerlei theehuizen. Ook zou er vanaf de eerste minuut weer de vraag naar ons hoofd geslingerd worden waarom na zoveel jaren de integratie toch duidelijk mislukt is. Gevraagd zou weer worden waarom toch zoveel "allochtonen" in de criminaliteit zitten. Culturalisten zouden weer aan komen zetten met antwoorden als "het zit in hun opvoedingsstijl". Ze zouden een macho-cultuur hebben. "Allochtone" jongens zouden zich altijd stoer moeten voordoen. Ze zouden ook te emotioneel reageren op allerlei gebeurtenissen.
Natuurlijk zou Wilders dan als een redder van het volk naar voren treden. Hij zou beweren dat alle moslims potentieel terrorisme in zich dragen. Dat ze zich openlijk loyaal moeten verklaren aan het koningshuis en anders regelrecht het land uitgezet zouden moeten worden. Hij zou na die harde uitspraken waarschijnlijk minstens 10 zetels stijgen in de opiniepeilingen. Er zouden weer nieuwe rapporten verschijnen over de mislukte integratie van "allochtonen" en PvdA-ers zouden roepen dat de nieuwe integratienota van de partij verder aangescherpt moet worden. We zouden overspoeld worden met nieuwe onderzoeken over het hele hebben en houden van "allochtonen". Paul Scheffer zou opnieuw 500 pagina's vuil maken aan argumenten waarom "allochtonen" eindelijk een keer zouden moeten beseffen dat ze in Nederland wonen en ze zich dus moeten aanpassen.
Maar toevallig is de dader deze keer "autochtoon" en wit. Toevallig zijn het deze keer geen "Marokkaanse straatterroristen" die de boel verpesten. En volgt er natuurlijk geen maandenlange tirade tegen de stoere Nederlandse macho-mannen die veelvuldig in de criminaliteit terug te vinden zijn. Geen diepgravend kritisch onderzoek naar de "Nederlandse cultuur". Geen "autochtone" Nederlander zal zich schuldig voelen omdat de dader toevallig ook "autochtoon" is. Links moet in woord en daad in actie komen tegen zulke altijd dreigende racistische mechanismen en laten zien dat het sluimerende racisme alleen overwonnen kan worden via soldariteit en gezamenlijke strijd voor socialisme.
Taylan Ozgur