Twintig minuten met de UvA-voorzitter maakten duidelijk waarom het probleem zo geëscaleerd is
“If you are a peaceful and democratic community then you will not take possession of other people’s organizations. This is our Maagdenhuis. Sssshhhhhhhht! Don’t you want a dialogue?” Er zaten mensen met open mond te kijken naar Gunning, die zoveel paternalisme in zo weinig woorden had weten te stoppen en het ook nog eens over ‘haar’ Maagdenhuis had. Op Twitter werd Gunning vergeleken met een juf die kleuters sommeert stil te zijn omdat ze anders niet mogen buitenspelen. Bij mij flitsten er herinneringen door mijn hoofd van mijn moeder, die in mijn pubertijd elke discussie afsloot met: “Waarom? Omdat ik je moeder ben!” Er werd geschakeld tussen Nederlands en Engels, omdat er veel buitenlandse studenten op de UvA zitten. “Moet ik het misschien uitleggen in het Nederlands?”, zei ze tegen de eerste student die haar confronteerde met haar eigen arrogantie. “Misschien begrijp je me dan wel?” Als je voor het oog van live camera’s je tegenstanders tegemoet treedt, weet je dat het nauwelijks om de inhoud gaat en des te meer om de beeldvorming. Daarom zei ze ook: “We are here to listen”, ergens in het begin – een stukje retoriek om de indruk te wekken dat ze erg begaan is met de zorgen van de studenten. Het bleken de warmste woorden van Gunning te zijn van de hele avond. Ze liet zien dat ze weinig kaas heeft gegeten van hoe je een beetje een goed beeld van jezelf neerzet. Gunning’s optreden werd net zo’n flater als toen ze een ton per dag eiste van protesterende studenten. Haar lichaamstaal, hangende mondhoeken en ongemakkelijke glimlachen werden met de minuut meer een symbool van de arrogantie van de macht, en steeds minder het beeld dat je hoopt van een bestuur dat het beste met de studenten voorheeft. Afsluiten deed Gunning met: “Zijn jullie in staat om op dit moment het Maagdenhuis te verlaten? Vreedzaam, vrijwillig? Ik wil daar graag een antwoord op hebben van jullie. Kunnen jullie dat?” Dat waren de woorden waarmee ze een laatste poging deed om een eventuele confrontatie tussen ME en studenten te voorkomen. “Aftreden! Aftreden!” was het antwoord.
Thijs Roes in Twintig minuten met de UvA-voorzitter maakten duidelijk waarom het probleem zo geëscaleerd is (Vice)