Uit de oude doos: Euthanasiasme
In de media wordt de vraag om de dood de hemel in geprezen. Het zou moedig zijn, wijs en progressief. Heel subtiel wordt oude mensen bijgebracht dat de samenleving euthanasie van hen verwacht. Dat zou voor hen en hun familie het beste zijn. “Oude mensen beginnen zich als last voor de gemeenschap te zien en zich verplicht voelen om over euthanasie te praten of er zelfs om te vragen”, aldus landsadvocaat T.M. Schalken. Veel patiënten hebben angst voor hun eigen familie. Die zou tegen hun wil voor euthanasie kunnen kiezen. Of druk kunnen uitoefenen om zelf voor euthanasie te kiezen. Een terechte angst want de familie verzoekt vaker, eerder en meer het leven van een patiënt te beëindigen dan de patiënt zelf. Oude en zieke mensen passen niet in ons snelle leven. En telkens maar naar dat ziekenhuis toe, dat hou je ook niet vol… Uit angst voor euthanasie weigeren vele oude mensen te verhuizen naar bejaardentehuizen of verpleegtehuizen. Ze weigeren zich door een arts te laten onderzoeken of naar het ziekenhuis te gaan. 47 procent van de oude mensen die nog in hun eigen huis wonen en 93 procent van de mensen in het bejaardentehuis zijn tegen elke vorm van euthanasie “omdat ze niet willen dat hun leven later tegen hun wil door anderen beëindigd wordt.” Een groep zwaargehandicapte volwassenen in Amersfoort is ook bang voor de ontwikkelingen en schrijft: “Wij voelen dat ons leven bedreigd is. Wij weten dat wij de gemeenschap veel kosten. Veel mensen denken dat we nutteloos zijn. Vaak merken we dat men ons wil overtuigen dat we onszelf dood wensten. Wij vinden de nieuwe euthanasiewetten extreem gevaarlijk.”
Eric Krebbers in Euthanasiasme (Gebladerte Archief)