Verplichte inburgering is voor vluchtelingen en migranten een nachtmerrie

Afgelopen zaterdag nam Doorbraak-activist Abdulrazik Khamis deel aan een paneldiscussie in cultureel cafe Kopi Susu in Utrecht. Het interessante debat ging over segregatie en de strijd ertegen. Een samenvatting van het praatje van Khamis.

Ik vind de situatie op het gebied van inclusiviteit in de Nederlandse samenleving een nachtmerrie en traumatisch. Inclusiviteit betekent voor mij het creëren van een omgeving waarin iedereen zich op zijn gemak voelt. Waarin alle mensen, ongeacht hun identiteit, zich welkom voelen, en waarbij iedereen zich gerespecteerd voelt. Dat betekent dat ze niet hoeven te zijn wat anderen van hen verwachten.

Denk aan het verplichte inburgeringsprogramma! Dat is ziek. Onder het mom van “integratie” worden migranten en vluchtelingen als vanzelfsprekend geassimileerd. Ik hou van diversiteit en ik wil graag integreren, maar ik word uitgesloten. Want er blijkt geen compromis mogelijk van de normen en waarden. Het is geweldig om veel talen te leren, maar dat betekent niet dat je afscheid moet nemen van je eigen cultuur en tradities. Laten we niet vergeten dat er geen enkele politieke partij is die zich uitspreekt tegen verplichte inburgering. Als de beleidsmakers spreken van een “pluriforme samenleving”, dan moeten ze dat ook waarmaken, dan moeten ze daar ook naar streven. Het is niet nodig om migranten en vluchtelingen te dwingen tot assimilatie. Wij kunnen niet ontsnappen aan genocide, en we leven in etnocide.

Als ik denk aan hoe we goed met elkaar zouden kunnen samenleven, dan denk ik aan Martin Luther King. Hij zei dat voor het creëren van een inclusieve gemeenschap een kwalitatieve verandering in ons bewustzijn en in ons leven vereist is. Ik zou graag een samenleving zien met veel meer diversiteit op sociaal, economisch, onderwijskundig en etnisch vlak. Als we echt een goede inburgeringswetgeving hadden, dan hoefden er niet steeds regels aan toegevoegd te worden. Er zijn al genoeg wetten, maar ze werken gewoon niet. Alle wetgevers zijn hypocriet. Er is een groot verschil tussen de woorden die ze uitspreken en de daden die ze ondernemen.

Abdulrazik Khamis