Waar de zon niet schijnt

Ze zijn niet bij te houden, de zelfbenoemde feministes die ons om de haverklap overspoelen met betogen waarin ze stellen dat moslimvrouwen toch echt niet bevrijd zijn. En waag het niet daar kanttekeningen bij te plaatsen, want dan mag je je niet bevrijd noemen, ben je geen echte feministe en word je uiteraard onderdrukt. Ergens is kennelijk besloten dat onderdrukking van vrouwen helemaal prima is, zolang de onderdrukker maar een vagina heeft. Dat moet wel, anders kan ik de stuitend paternalistische opiniestukken niet verklaren van allerlei blanke Amazones, die de zielige moslimvrouw komen bevrijden met allerlei criteria waaraan die moslimvrouwen dienen te voldoen om zichzelf als bevrijd te mogen beschouwen. Zo enorm bevrijd en intelligent als die Amazones zijn, hebben ze zich nooit de vraag gesteld of moslimvrouwen wel op hun betweterij zitten te wachten. Ze hebben zich nooit afgevraagd of het misschien niet een beetje raar is om hun seksegenoten de les te lezen alsof ze geestelijk niet volgroeid zijn. Precies zoals fundi-moslims dat ook bij vrouwen doen: zij denken graag voor de vrouw na, want de vrouw kan dat zelf uiteraard niet. En zo rollen moslima’s van de ene paternalist naar de andere die voor hen wel even beslist wat goed voor hen is. Wat moslima’s zelf willen? Doet er niet toe. De hoofddoek belemmert immers het denkproces, nietwaar.

Hassnae Bouazza in Waar de zon niet schijnt (Frontaal naakt)