Wat doet jouw lokale SP- en GroenLinks-afdeling voor of tegen dwangarbeid voor werklozen?
In Sittard draagt de SP morgen het wettelijk minimumloon vanaf 19:00 uur symbolisch ten grave in een rouwstoet van het Stationsplein tot op de Markt. “De mensen met de zwakste arbeidspositie worden tegen een financiële vergoeding aan de gemeente verplicht te werk gesteld zonder een rechtvaardig minimumloon voor dit werk te krijgen. Werkgevers krijgen voor een habbekrats arbeidskrachten die mogelijk zelfs de plek van vaste werknemers innemen”, aldus de partij-afdeling.
Vergelijkbare kritiek valt te horen van GroenLinks in Leiden, die van het college van B&W heeft geëist dat het minimumloon “het uitgangspunt van beleid moet blijven. Het kan niet zo zijn dat iemand in de bijstand straks achter de kassa van een supermarkt moet gaan zitten om de uitkering te behouden.” Toch is dat juist wat het Leidse college, waar ook de SP aan deelneemt, voor de bijstandsgerechtigden in petto heeft. Via zogeheten participatieplaatsen kunnen ze namelijk worden verplicht om twee jaar lang onbetaald werk te verrichten, met behoud van hun uitkering, dus ver onder het minimumloon en zonder cao. Daar staat weer tegenover dat GroenLinks in bijvoorbeeld Sittard en Amsterdam precies dat beleid maakt dat GroenLinks in Leiden juist bestrijdt.
Met andere woorden: de SP levert kritiek op beleid dat de SP maakt, en GroenLinks neemt stelling tegen beleid dat GroenLinks omarmt. En GroenLinks bekritiseert de SP die GroenLinks aanvalt die de SP verwijten maakt. Volgt u het nog? Doorbraak is er benieuwd naar hoe de SP en GroenLinks zich in andere gemeenten opstellen op dit terrein. Verkwanselen ze het minimumloon, of protesteren ze juist tegen de gedwongen tewerkstelling? Graag ontvangen we reacties van mensen die ons hier meer over weten te vertellen.
Harry Westerink
Conclusie is dat SP Wageningen tegen werken beneden het minimumloon in reguliere arbeid is, en dat GroenLinks dit niet wil uitsluiten.
In Wageningen heeft het college van D66, PvdA en GroenLinks de ID banen helemaal afgeschaft. Protesten daartegen, georganiseerd door onder meer Doorbraak Wageningen, hebben helaas niet geholpen.
In de “Kadernota Arbeidsparticipatie 2011” van de gemeente staan voorstellen om te werken “met behoud van uitkering” en dat er een “tegenprestatie van de uitkeringsgerechtigde” wordt “verplicht”. Een GroenLinks-motie maakte hiervan: “dat de uitkeringsgerechtigde zich optimaal en naar vermogen inspant om zich duurzaam een onafhankelijke of participatieve plek in de samenleving te verwerven”. Die motie werd aangenomen. De SP wilde hierbij invullen dat er niet beneden het minimumloon mag worden gewerkt. Dus niet werken als “re-integratie” in reguliere arbeid. Die motie werd alleen door SP gesteund (1 zetel van de 25).
Conclusie is dat SP Wageningen tegen werken beneden het minimumloon in reguliere arbeid is en dat GroenLinks dat niet wil uitsluiten.
In Leeuwarden vindt Groen Liberaal het werken met behoud van uitkering FANTASTISCH en vooral ook heel goed voor die zielige werklozen zelf, zo wist GL-woordvoerder Gerben Hoogterp met vroom ten hemel geslagen blik voor de zomer te melden (inderdaad, de man is dominee van beroep). PvdA-woordvoerder Jan van Olffen vond het zelfs ‘schandaling’ dat de CR Sociale Zaken negatief had geadviseerd over verplicht werken met behoud van uitkering. Beseften ze wel wat ze daarmee hun achterban aandeden, zo vroeg Van Olffen zich met droge ogen af.
De SP-Leeuwarden is tegen, evenals Verenigd Links (een afsplitsing van de SP). Tot mijn verbazing lieten ook ChristenUnie en D66 zich kritisch uit.
Op de discussiedag van de Bijstandsbond, gisteren (zie: http://www.doorbraak.eu/?p=7251 ), zei SP-Tweede Kamer-lid Sadet Karabulut dat het invoeren van werk onder het minimumloon en zonder arbeidsrechten ingaat tegen de lijn van haar partij.
Dus er is niet alleen een fundamentele politieke tegenstelling tussen lokale afdelingen van de partij (de ene komt op voor het minimumloon terwijl de andere het actief ondermijnt), maar ook tussen de landelijke lijn en de lokale praktijk van de SP.
Hey Harry,
Selectief citeren is ook een kunst, en dat je die edele kunst misbruikt om de lokale linkse partijen aan te vallen valt me van je tegen. In je artikel stel je:
“Vergelijkbare kritiek valt te horen van GroenLinks in Leiden, die van het college van B&W heeft geëist dat het minimumloon “het uitgangspunt van beleid moet blijven. Het kan niet zo zijn dat iemand in de bijstand straks achter de kassa van een supermarkt moet gaan zitten om de uitkering te behouden.” Toch is dat juist wat het Leidse college, waar ook de SP aan deelneemt, voor de bijstandsgerechtigden in petto heeft.”
Je verwijst overduidelijk naar motie M110075/3 die op 13 oktober 2011 in de Leidse gemeenteraad is ingediend, met als strekking: “De raad (…) verzoekt het college als uitgangspunt te hanteren dat een bijstandsuitkering niet het nieuwe minimumloon mag worden.”
Dat voorstel is ingediend door GroenLinks, SP en PvdA. Niet alleen GroenLinks, zoals jouw artikel suggereert. Ik word er een beetje moe van dat je me telkens half, niet of verkeerd citeert. Komt er nog een aanpassing van dit artikel of hou je vast aan het aanvallen van de SP, terwijl toch echt de VVD en CDA de grote boosdoeners zijn?
Hoi Louk,
Het viel me gisteren, bij de ‘feestelijke’ opening van het Leidse participatiecentrum, op dat heel erg veel bezoekers tegen de gedwongen arbeid onder met minimumloon waren. Toch koos iedereen die er beroepshalve mee te maken heeft, van de directeur tot de begeleiders, ervoor om gewoon aan de nieuwe regels mee te gaan werken. (Op 1 na, die echt zei te twijfelen aan z’n baan.)
In de ogen van een bijstandsgerechtigde maakt het niet zo heel veel uit of degene die je dwangarbeid ‘mogelijk maakt’ of ‘begeleid’ er nu persoonlijk voor of tegen is: al die mensen dwingen je samen om te werken onder het minimumloon.
En zo is het eigenlijk ook met politieke partijen: het maakt niet veel uit of ze zeggen voor of tegen je dwangarbeid te zijn. Het gaat erom: nemen ze de verantwoordelijkheid om de dwangarbeid in te voeren, of niet.
Dat de Leidse SP zegt er tegen te zijn, maar toch meedoet aan het invoeren, maakt het alleen maar tragischer. Je stemt toch niet op een partij om wat ie zegt, maar om wat ie doet?
Overigens zien we de SP zeker niets als vergelijkbaar met de VVD en het CDA ofzo. Sterker nog: er zijn heel wat mensen bij Doorbraak tevens lid van de SP ( http://www.doorbraak.eu/?p=87 ), maar juist daarom leveren we kritiek op de partij. Het gaat ons aan het hart dat de laatste partij die nog een beetje tegen het neo-liberalisme is, juist in Leiden meewerkt aan de invoering van de dwangarbeid. Als je onze site een beetje kent, dan weet je dat we juist het CDA en de VVD (en de PVV natuurlijk) als grootste tegenstanders zien, ook op dit gebied. (Zie bijvoorbeeld: http://www.doorbraak.eu/?p=5073 ).
Ik sluit me aan bij wat Eric hierboven opmerkt als reactie op Louk. De Leidse SP draagt door deelname aan het college medeverantwoordelijkheid voor de ontduiking van het minimumloon, de invoering van dwangarbeid en de uitholling van arbeidsrechten. Dat is de kern. Anders dan Louk denkt, heb ik niet geciteerd uit een motie of een ander beleidsstuk, maar uit een stuk van het Leidse GroenLinks-raadslid Jan Thijs Leeuwrik Nieborg op de GL-site (zie: http://www.groenlinksleiden.nl/iedereentelt.html?sociaal+participatie_201110221341+Van%20Participatievisie%20naar%20Re-integratienota) Die link heb ik inmiddels ook toegevoegd in mijn stuk, voor de duidelijkheid. Uit het stuk van de GroenLinkser blijkt trouwens ook dat GroenLinks als enige partij tegen de Reïntegratienota heeft gestemd. De SP had ook tegen kunnen stemmen, maar heeft dat niet gedaan, blijkbaar.
Wat betekent die motie M110075/3 )* eigenlijk? Volgens mij is de waarde ervan 0,0. De gemeente Leiden heeft immers participatieplaatsen ingevoerd, met instemming van ook de PvdA en de SP. Die instemming was misschien niet van harte, maar kwam wel. De consequentie ervan is dat mensen met behoud van uitkering aan het werk kunnen worden gezet, verplicht en voor maximaal twee tot drie jaar. Daarmee is feitelijk ook in Leiden de bijstandsuitkering het nieuwe minimumloon geworden, zij het geen loon in arbeidsrechtelijke zin.
Door in te stemmen met die participatieplaatsen heeft de Leidse SP gehandeld tégen het standpunt en de kernbeginselen van de eigen partij, zoals we al wisten en Tweede Kamerlid Sadet Karabulut (SP) afgelopen zondag ondubbelzinnig bevestigde met haar uitspraak na een opmerking uit de zaal. Daarmee heeft de Leidse SP een zeer ernstige vorm van kiezersbedrog gepleegd.
)* “De raad (…) verzoekt het college als uitgangspunt te hanteren dat een bijstandsuitkering niet het nieuwe minimumloon mag worden.” Slappe tekst trouwens, “verzoekt”. Was “draagt het college op” te ferm?
Overal in Nederland verdwijnen gesubsidieerde banen, of ze zijn al lang opgeheven. Dit begon met de invoering van Wet werk en bijstand (WWB) en de gelijktijdige intrekking van de Wet inschakeling werkzoekenden (WIW) en het Besluit ID-banen (1 januari 2004). Vanaf toen werden de niet opgeheven gesubsidieerde banen doorgaans betaald uit eerst het werkdeel WWB en later het participatiebudget. Daarmee maakten gemeenten een grote fout, ook Leiden, want op die middelen werd later fors bezuinigd door het rijk, hetgeen te voorzien was. Na de intrekking van genoemde regelingen hadden die banen namelijk bekostigd moeten worden vanuit het budget waaronder ze vielen. M.a.w. gesubsidieerde banen bij bijv. culturele instellingen en welzijnsorganisaties hadden betaald moeten worden vanuit de gemeentelijke begrotingen voor resp. cultuur en welzijn. In Leiden werd dit meerdere malen geadviseerd, maar die aanbeveling werd consequent genegeerd.
Als bestuurders nu zeggen dat er geen geld meer is voor gesubsidieerde banen, bedoelen ze feitelijk dat het participatiebudget ontoereikend is. Dat klopt. Maar het is niet verboden om gesubsidieerde banen vanuit andere begrotingsonderdelen te financieren, zoals in de alinea hierboven aangegeven. Dit kan echter betekenen dat er geen geld is voor prestigeprojecten en -projectjes of leuke dingen voor yuppen. Het is dus op de eerste plaats een kwestie van politieke prioriteiten, simpel terug te brengen tot een keuze tussen mensen en dure niet strict noodzakelijke zaken. Mensen lijken mij belangrijker. Maar dat ziet kennelijk niet iedereen zo en dus wordt de keuze gemaakt om banen op te heffen en het werk te laten doen met behoud van uitkering, onder ontduiking van het arbeidsrecht, CAO’s en het minimumloon.