Wat schrijft rechts?
In De Nationale Amsterdammer, schotschrift van de oud-CP’86-voorzitter Wim Beaux, wordt een verbod op het dragen van boerka’s positief onthaald. Maar het blad zet er wel de nodige kanttekeningen bij. “Het verplicht afleggen van deze lappen” zou namelijk niets veranderen aan de aard van de moslima zelf. Volgens De Nationale Amsterdammer is er dan ook maar één oplossing en dat is een totale Endlösung: “Afvoeren van de hier aanwezige moslims”. Tsjoeketsjoek. Het tijdschrift pleit verder voor het stopzetten van subsidies aan “linkse hobbyisten” die “anti-kunst” maken. Hun “met verf besmeurde doeken” zouden musea en openbare gebouwen “ontsieren”. De Kulturkammer tijdens het Duitse nazi-bewind had het niet beter kunnen verwoorden!
In het tijdschrift Politieke Berichten van de extreem-rechtse splinterpartij Nederlandse Christen Democraten is wederom de meest knettergekke nonsens te lezen. Zo zou “het werkelijke doel van de mislukte klimaattop in Kopenhagen de oprichting van een communistische wereldregering” zijn. Die wereldregering zou erop uit zijn om “de westerse welstand socialistisch her te verdelen” en “over te brengen naar de Derde Wereld”. Om de “rode en groene socialisten” tegen te gaan moeten volgens het artikel alle, maar dan ook écht alle, investeringen ten behoeve van het milieu stopgezet worden. En die gelden moeten dan gestoken worden in de “militaire verdediging” van ons land, ongetwijfeld tegen de vermeende islamitische horden die ons land zouden bedreigen. Verder is in het tijdschrift een artikel opgenomen van de journalist Joost Niemöller die ook geheel uit de bocht vliegt. Volgens Niemöller is “een elite bezig met het plan om het instorten van de verzorgingsstaat, dankzij immigratie, te verhinderen door het volk na hun zeventigste om te brengen”, middels min of meer gedwongen euthanasie welteverstaan. Alleen via “de eliminatie van het volk” kan volgens hem “het multiculturele ideaal in stand worden gehouden”. Heeft rechts tegenwoordig helemaal de kolder in de kop?
In Pro Patria van de Nationalistische Volks Beweging keert men zich, niet geheel onverwacht, eveneens tegen de multicultuur. Sommige culturen zouden er namelijk “een expansionistische levensfilosofie” op na houden. Ze zouden “meer rijkdom”, “meer macht” en “meer ruimte” willen. Dat expansionisme gaat volgens Pro Patria “ten koste van de oorspronkelijke bewoners”. Als de argeloze lezer niet beter wist, zou die hier toch echt denken dat Pro Patria zich afzet tegen blanke imperialisten die de aarde al eeuwenlang leegroven. Maar ongetwijfeld zal het tijdschrift doelen op die paar migranten die zich in Nederland bevinden. Pro Patria plaatst voorts een “In memoriam” voor de vermoorde Zuid-Afrikaanse White Power-adept Eugène Terre’Blanche. Die moord zou gepleegd zijn door “zwart tuig”. Wat het tijdschrift echter niet vermeldt, is dat het “zwarte tuig” in feite twee werknemers van Terre’Blanche betreft, die tot hun daad zouden zijn gekomen nadat ze geen loon uitbetaald kregen. Andere verhalen wijzen erop dat de verdachten tot de moord kwamen, omdat Terre’Blanche hen, twee zwarte Zuid-Afrikanen, seksueel misbruikt zou hebben. Dat zou wel heel bizar zijn. Hoe dan ook, Terre’Blanche zal niet gemist worden, integendeel.
De christenfundamentalisten van Schreeuw om Leven hebben, blijkens hun nieuwsbrief, voor de Tweede Kamerverkiezingen op 9 juni gebeden en gevast. Daarmee hoopten ze politici esoterisch te bewegen om zich tegen abortus uit te spreken, en natuurlijk om een wit voetje te halen bij “De Here” himself. Abortus zou in de ogen van de geloofsfanatici de oorzaak zijn van “de politieke chaos en verwarring in ons land”. Ook keert Schreeuw om Leven zich tegen de evolutieleer. Die zou “de samenleving vernielen” en een vrijbrief vormen voor abortus en genetische manipulatie.
Stichting Taalverdediging heeft voorafgaand aan het WK-voetbal een brief gestuurd naar de KNVB. Daarin verzoekt men de voetbalbond om de Nederlandse supporters die naar Zuid-Afrika afreizen te adviseren om tijdens het verblijf aldaar vooral Nederlands te spreken. “Mits langzaam en duidelijk gesproken” wordt het Nederlands daar namelijk “door een groot deel van de bevolking verstaan”, en wel door de blanke Boeren die van de Nederlanders afstammen. Om de onderlinge verstaanbaarheid te vergroten heeft Taalverdediging zelfs een woordenlijst Nederlands – Afrikaans toegevoegd. Zo schijnt een assistent-trainer op zijn Afrikaans “hulpafrigter” genoemd te worden, een blessure “besering”, een doelman “doelwagter”, een grensrechter “lynregter” en een slijterij “bottelstoor”. Maar me dunkt dat dat laatste woord uit het Engels gestolen is, alhoewel me dat verder een biet zal wezen. Taalverdediging gaat verder tekeer tegen het stripblad Donald Duck. Daarin zou in een uitgave het woord “toast” gestaan hebben, terwijl dat volgens de taalpuristen toch echt “geroosterde boterham” moet zijn. Taalverdediging schreef dan ook een brief op hoge poten naar de makers van Donald Duck, of moet ik Donald Eend zeggen?
In weekblad Elsevier is wederom een column te lezen van Bart-Jan Spruyt. Wie is dit figuur ook alweer? Spruyt is voorzitter van de Edmund Burke Stichting, zeg maar een ultra-conservatieve denktank die terug wil naar de spruitjeslucht uit de jaren 50. Spruyt was enige tijd dé rechterhand van de extreem-rechtse Geert Wilders. Hij brak met hem, omdat hij opeens vond dat de PVV “een natuurlijke neiging” richting het fascisme kreeg. Desondanks neemt Spruyt het tegenwoordig toch weer op voor de Blonde Brulboei uit Venlo. Wilders zou “vaak goede vermoedens” hebben, maar zich slechts zo nu en dan wat “onhandig” uitdrukken. Spruyt is dan ook een groot voorstander van een coalitie Bruin 1. In die rechtse coalitie met het CDA, VVD en PVV zal volgens de zuurpruim “het gezonde verstand prevaleren”, de ontwikkelingssamenwerking “van haar voetstuk gestoten worden”, de hypotheekrente ongemoeid blijven, de AOW-leeftijd verhoogd worden, Turkije uit de EU geweerd worden en het immigratiebeleid verscherpt worden. Spruyt mag deze ranzige opvattingen natuurlijk aanhangen, maar het het is niet voor niets dat de opportunistische windvaan nauwelijks meer serieus genomen wordt.
In het voorjaar deed de Nederlandse Volks Unie (NVU) mee aan de raadsverkiezingen in vier gemeenten. De uitslag was desastreus: de partij behaalde geen enkele zetel. In partijblad Wij Europa stelt Constant Kusters dat dit te wijten is aan de negatieve beeldvorming rond de partij: demonstranten op NVU-demonstraties zouden “agressief” overkomen en de partij zou te veel met de Tweede Wereldoorlog geassocieerd worden. Hoe zou dat nou toch komen? Om aan die negatieve beeldvorming optisch een eind te maken mogen de autonome neo-nazi’s van de Nationaal-Socialistische Actie (NSA) alleen nog maar met NVU-demonstraties meemarcheren als ze zich aan het afgesproken thema houden, mogen demonstranten hun gezichten niet meer bedekken, wil men de NSB-leus “Voor volk en vaderland” niet meer in folders gebruiken en wil men elke zweem van het Derde Rijk vermijden. Maar al is een nazi nog zo snel, een anti-fascist achterhaalt hem wel, want ondanks al deze maatregelen drukt de NVU in het partijblad toch weer een artikel af waarin de Hitlerjugend uitbundig verheerlijkt wordt. Het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan. Het charmeoffensief van de NVU is dan ook gedoemd te mislukken.
In Revolte van Voorpost Vlaanderen en Nederland staat een verhaal over de belabberde relatie tussen extreem-rechtse Vlaams-nationalisten en de vakbonden. Die relatie is al slecht sinds die nationalisten in de Tweede Wereldoorlog volop collaboreerden met de nazi’s. Tot op de dag van vandaag zijn de nationalisten, en Voorpost voorop, nog steeds fier op die collaboratie. Volgens Voorpost werd het “aanvankelijk vreedzame leven” tijdens de Duitse bezetting “grondig verstoord door het toenemend aantal aanslagen op collaborateurs” en werd “de antipathie tegen de Duitsers” gevoed door “ophitsende radioberichten uit Londen”. Volgens Voorpost keren de vakbonden zich sindsdien tegen een opdeling van Vlaanderen en Wallonië, en hekelen ze racisme en dus het Vlaams Belang. Dat is natuurlijk tegen het zere been van Voorpost. Toch wil Voorpost dat Vlaams-nationalisten hun invloed binnen de vakbonden laten gelden, in een desperate poging een breder draagvlak te vinden. “Vakbondsmilitanten” zouden overtuigd moeten worden van de noodzaak van “een Vlaamse en sociale strijd” om zo “de neo-marxistische invloed” binnen de bonden tegen te gaan. Volgens Voorpost “gedijt de strijd voor werk en welvaart het best binnen een onafhankelijk volk”. Maar de kans dat de relatief strijdvaardige Vlaamse vakbonden ooit collaborateurs juichend binnen zullen halen, is net zo groot als de kans dat Jezus ooit over water liep: uitgesloten dus.
Gerrit de Wit