We vragen ons nooit af wat racisme eigenlijk kost
Dat anti-racisten het recht op demonstreren – alweer – was ontnomen door bestuurders en een politiekorps dat liever handen schudt met racistische wetsovertreders. Dat bewindslieden hier begrip voor hadden. Dat een krant, die onder hetzelfde bedrijf valt als deze krant, daarna niet pal voor burgerrechten ging staan, maar opriep tot het tijdelijk inperken van vrijheden. Dat extreem-rechts die vermoeiende discussie, die nooit het niveau van schmink en pruiken ontstijgt, heeft geïnfiltreerd. En dat liberaal wit, dat zich graag distantieert van neonazi’s die basisscholen binnenvallen, de anti-racistische agenda plots claimt. Maar op een manier die anti-racisten schaadt omdat het zich presenteert als het redelijke alternatief: wel voor verandering, maar niet zo drammerig als die radicalen, hoor. Het veilige midden. Maar zonder die radicalen konden mensen als Arjen Lubach niet op het schild gehesen worden als held tegen deze gênante traditie – ik weiger de racistische karikatuur nog bij naam te noemen. Lubach kan in zijn comfortabele positie als witte man met lollig doen achter een bureau zich een strijd toe-eigenen zonder het woord “racisme” te gebruiken. Een strijd waar anderen voor in elkaar zijn geslagen, opgepakt en banen hebben verloren.
Seada Nourhussen in We vragen ons nooit af wat racisme eigenlijk kost (Trouw)
(Achter een betaalmuur, maar wel te lezen wanneer je ‘anoniem’ het web opgaat.)
Ik ben toch wel beter gewend van Seada. “Er was in Zimbabwe zoveel intense blijdschap”… ik wil hier niet de vuile was gaan uithangen maar hier speelt gebrek aan kennis. Het sentiment op het platteland staat haaks op het sentiment dat leeft in hoofdstad Harare. Zonder hier verder nog veel woorden aan vuil te maken: was er blijdschap in Irak toen het standbeeld van Sadam omver werd getrokken? (Je weet wel die foto-op.) Was er blijdschap toen Gaddafi met een mes in het achterwerk gestoken werd en wat later gruwelijk werd gedood door diegenen die nu de plak zwaaien in Tripoli en west-Libië? Met dank aan de NAVO uiteraard en zoveel anderen die ik uit plaatsvervangende schaamte niet ga noemen.
De kritiek op Lubach vind ik misplaatst. Vorig jaar deed hij er ook een aflevering over wat ik schitterend vond. Hetzelfde met de nieuwe Zwarte Piet Is Racisme fotoshoot. We moeten deze toenemende consensus en algemene acceptatie dat Zwarte Piet racisme is koesteren. Het maakt dat vreedzame protestacties tegen de karikatuur moeilijker te framen zijn als extreem of radicaal. Men moet enkel waakzaam zijn blijven voor opportunisten die hun kar bij de eerste beste gelegenheid keren zoals een Claudia de Breij die hun verwerfde “creds” zouden gebruiken om anti-racistische activisten een mes in de rug te steken wanneer hen dat professioneel mooi uitkomt.
Mandela is dé held van de anti-apartheid. Hoewel zijn levenswerk op al mijn respect kan rekenen hebben veel mensen van het verzet tegen het apartheidsregime een veel zwaardere prijs betaald (Biko bvb) en waren er personen uit het verzet die meer aanspraak konden maken op het leiden van het land. Mandela was voor de Zuid-Afrikaanse minderheid die de bestaande machtsstructuren zo veel mogelijk wenste te redden de keus van het minste kwaad met de hoogste slaagkans. Hetzelfde kan van Mugabe gezegd worden tot en met het jaar 2000…
Natuurlijk moeten we blij zijn dat meer en meer mensen zich keren tegen het racisme van Zwarte Piet. Ik denk alleen niet dat doordat die bijvoorbeeld BN-ers zich nu uitspreken onze acties minder snel als “extreem” of “radicaal” te framen zijn. Want die BN-ers doen een t-shirt aan en gaan geen “kinderfeest verpesten”, zoals dat gezien kan worden. Daarbij is het helemaal vervelend (en misschien zelfs wel racistisch op zichzelf) als BN-ers die nu ‘om’ gaan weigeren credits te gaan wie hen ‘om’ hebben doen gaan. De zwarte en andere activisten van onderop hebben er letterlijk bloed, zweet en tranen voor over gehad en lopen nu het risico uit de geschiedenis te worden geschreven door BN-ers die met “de eer” te gaan strijken. En dat terwijl de strijd tegen blackface het het ‘begin’ is van de lange, lange strijd tegen racisme die Nederland nog te wachten staat, waarbij juist ook die activisten weer voorop zullen gaan. Hun strijd zal makkelijker zijn als ze nu de credits krijgen en dat openlijk wordt toegegeven dat juist die mensen al die tijd al gelijk hadden.
Eigenlijk net als bij Mandela. Toen die werd vrijgelaten stonden plots al die mensen voorop om hem te onthalen die hier heel wat klappen hadden laten uitdelen aan de anti-apartheidsbeweging.
Overigens is het mijns inziens niet per se altijd erg dat iets als “radicaal” gezien wordt. We moeten immers uiteindelijk toch dingen radicaal veranderen. Heel wat mensen vinden de leus “Zwarte Piet is racisme” te radicaal, en vinden dat we het voorzichtiger hadden kunnen aanpakken om mensen mee te krijgen om Zwarte Piet weg krijgen, maar het gaat er juist ook om dat ze inzien dat er racisme in het spel is, en niet alleen bij Zwarte Piet.
(“En dat terwijl de strijd tegen blackface het het ‘begin’ is van de lange, lange strijd tegen racisme die Nederland nog te wachten staat, waarbij juist ook die activisten weer voorop zullen gaan.”)
De opkomst van ultrarechts in de samenleving en gelijk in het Parlement in de laatste decennia, heeft een streep door de sociale cohesie en samenwerkingsverbanden in ons land gezet. Tel erbij dat er op dit moment principieel geen noemenswaardige progressieve oppositie in het Parlement te vinden is, dan blijven enkel de antiracistische mensenrechten activisten de laatste verdedigingswal tegen de neoliberaal economisch – sociaal totalitarisme.
Scherpe definities die uiterst nauwkeurig de werkelijkheid weergeven waarbij ultrarechts vanuit de overheid de gelegenheid gekregen heeft om ongestraft en onbelemmerd criminele daden, bedreigingen aan de lopende band door het hele land te plegen, terwijl de vrije meningsuiting van mensenrechten activisten bijvoorbeeld door proxy-terreur van extreem-rechts wordt onderdrukt.
Je moet het ook positief kunnen bekijken – dat wat jarenlang diep onder het grond werd gehouden, tevens systematisch ontkend, komt met alle kracht van onder alle stenen uit en dan is het glashelder en niet meer te ontkennen geworden dat xenofobie, racisme en discriminatie heden de belangrijkste sociale vraagstukken geworden zijn. Ze zijn op alle niveaus en ladders aanwezig. Respect voor de activisten die deze zwarte plaag onder het licht proberen te brengen.
Ben ik geneigd om het te kristalliseren als: “Drain the racial-xeno swamp!”
Voor zover ik weet gelden er nog geen copyrightrechten op het verzet tegen Zwarte Piet.
Een paar jaar geleden spraken meer dan 100 BN’ers zich al eens uit tegen Zwarte Piet. Dat was eigenlijk op een ogenblik dat het heersend debat geprojecteerd door de media begon te leunen naar pro-Pieters. Nu was dit weer het geval waarbij meerder kranten na het eerst proberen doodzwijgen dan maar vervolgens de neo-nazi’s die dodelijke slachtoffers hadden kunnen maken op de snelweg naar Dokkum, als helden omschreef, die geknuffeld werden door Rutte en de minister van binnenlandse zaken. Witte suprematie ten top. Zelfs Kick Out Zwarte Piet en andere staan op een soort van terreurlijst. Die T-shirtcampagne, die aflevering van Lubach net zoals die van vorig jaar, Humberto Tan, die deden de balans toch net weer kantelen.
Wat me eigenlijk het meeste stoort aan dit soort van gemanipuleerde interne conflicten waar de latente racisten van de Volkskrant van smullen is dat het net de werkgevers van Seada (Trouw) en Asha (Volkskrant) zijn die deze werking met “winners en losers” net uitlokken en in stand houden. De Volkskrant nam zelfs niet de moeite om het gebeuren in Dokkum correct te duiden. In de plaats daarvan had het de racistische arrogantie om de vreedzame actievoerders letterlijk zeurpieten te noemen en van de slachtoffers de agressors te maken en de werkelijke neo-nazi agressors… de helden. In de plaats daarvan had het de racistische arrogantie om neo-nazi’s die scholen binnendringen en mensen thuis belagen en stalken een platform te geven waardoor xenofobie en haat tegen anti-racisten alleen maar wordt versterkt. En dat voor een krant waar sommige idioten het lef voor hebben om het een linkse krant te noemen. Jammer dat Asha het niet over De Volkskrant, haar werkgever, had. Een gemiste kans. Of is het misschien: wiens brood men eet, diens woord men spreekt? “De voorwaarde voor de gekleurde (of anti-racistische) intellectueel om te kunnen spreken in Nederland, zo beschrijft Ramdas cynisch aan de hand van een redactievergadering bij de Groene Amsterdammer, is dat deze allereerst zijn eigen nest bevuilt.” Het artikel van Seada was eigenlijk een “double score” van de Persgroep. De eerste “score”: “Mugabe was slecht, hij is weg, wees blij” In werkelijkheid was Mugabe een held die werd uitgespuwd door het Westen maar wordt miskend door een gebrek aan kennis en het zich slechts beroepen op “nieuws” van Britse makelij. De tweede “score”: “die Lubach gaat godverdomme met onze eer lopen” Dit is het uitlokken van interne verdeeldheid. Voor wie COINTELPRO niets zegt wordt het dan dringend tijd om dat eens grondig te bestuderen. En niet via het gecensureerde Wikipedia.
In Rotterdam was ik er vorig jaar bij en mocht de rest van de dag doorbrengen in een cel in Maassluis om te proeven van de “rechtstaat”, “democratie” en “rechtvaardigheid” die de racistische overheid te bieden heeft voor diegenen die het niet eens zijn met de maatschappelijke en racistische status quo. Ik was er niet om naam te maken of geschiedenis te schrijven maar gewoon om een statement te maken. Om het racistisch element uit de traditie te krijgen. Een racistisch element dat van kindsaf kinderen inlepelt wat de plaats van zwarten zou horen te zijn. Voor mij was de held van de dag de kerel met de dreadlocks die het moest bekopen met vuistslagen, een gekneusd lichaam, een bebloede lip en een paar uitgetrokken dreadlocks. Het werk van het racistisch politieapparaat ingeschakeld door een racistische overheid.
Maar ik ken zijn naam niet.
Dat gaat wel erg ver, Lars. De terechte kritiek van Seada Nourhussen wegzetten als een soort COINTELPRO-interventie, als “gemanipuleerd intern conflict”? Nourhussen en anderen bekritiseren Lubach niet omdat ie ook kritiek heeft op blackface maar omdat ie de zwarte activisten waar hij zich op baseert de geschiedenis uitschrijft. Ze zijn wél blij dat ie z”n mond opentrekt.
Je reactie is typisch voor de radicaal-linkse beweging in Nederland de afgelopen decennia in die zin dat elke kritiek meteen als aanval wordt gezien en als “interne verdeeldheid”. Maar juist scherpe kritiek naar buiten en naar binnen is de enige manier waarop er vooruitgang geboekt kan worden. Opmerkelijk is verder dat je niet inhoudelijk ingaat op de kritieken, maar alleen een soort van samenzwering schetst van media.
Ik zat trouwens ook in die bus en het was inderdaad echt schandalig hoe de politie de man met de dreads voor een stukje scalpeerde.