Wie zijn de helden?

Ik heb lang nagedacht of ik dit moet plaatsen. Overdrijf ik soms en zie ik dingen die er niet staan?

Nee, ik plaats het toch.

Hieronder twee screenshots van artikelen van Het Parool. Het gaat over de KOZP-demonstraties van afgelopen weekend.

Het eerste artikel gaat over Dijkhoff die het liefst wil dat demonstraties tijdens Sinterklaasintochten verboden worden. Daaronder is Segers geciteerd die voor roetveegpieten is.

Tweede screenshot gaat over de Amsterdamse intocht met roetveegpieten en hoe succesvol deze was.

In de eerste instantie denk je: dat zijn toch twee positieve ontwikkelingen.

Ja, deels wel. Maar als ik tussen de regels door lees, dan lees ik toch wel iets anders.

In het artikel over Amsterdam heeft men het over de “stoere burgemeester die zijn nek durfde uit te steken”. De burgemeester is de held, want zijn rol was doorslaggevend en bepalend. De activisten daarentegen daarvan wordt gezegd dat ze het probleem van Zwarte Piet op de agenda WILDEN zetten. “Wilden zetten” is iets anders dan “gezet hebben”. Het eerste suggereert dat men dit heeft geprobeerd, maar dat het niet succesvol is geweest. Maar de burgemeester die was pas stoer en stak zijn nek uit.

Weet je wie echt stoer is? De activisten die jarenlang hun nek hebben uitgestoken, die hun carrière en baan op het spel hebben gezet – of deze zelfs verloren hebben vanwege hun activisme -, die ondanks alle bedreigingen aan hun adres door zijn gegaan. Die daar altijd hebben gestaan tijdens de intochten en zich niet lieten intimideren door politiegeweld en dit keer extreem-rechts geweld. Activisten die door zijn gegaan en voor een beweging hebben gezorgd die steeds groter wordt. Zonder deze activisten en hun werk zou er helemaal niks veranderd zijn.

Segers zet deze activisten weg als extremen (op een hoop gooien met extreem-rechtse lui), maar hij is verstandig en wijs. Hij distantieert zich van de extremen waardoor zijn oplossing als redelijk wordt gezien en als goed. Maar hij is niet tot dit inzicht gekomen door anti-Zwarte Piet-activisten. Nee, dat zijn extremen. Segers is rationeel, redelijk en intelligent. Die laat zich niet beïnvloeden door anti-Zwarte Piet-activisten die veelal van kleur zijn.

Een aantal jaren schreef ik hier al een post over: Zwarte Piet zal hoe dan ook veranderen. Maar in de geschiedenisboeken zullen we vooral lezen over bijvoorbeeld deze uitspraak van Segers of de stoere burgemeester van Amsterdam die zijn nek durfde uit te steken. Al die moedige burgers die in de frontlinie staan en een beweging aan het opbouwen zijn, die zullen nooit bij naam en toenaam genoemd worden. Die zullen omschreven worden als anonieme activisten, in de voetnoten verdwijnen of in het ergste geval weggezet worden als extremen die polariseren en op een hoop gegooid worden met gewelddadige extreem-rechtse lui. Dat gebeurt nu al in dit soort berichtgeving.

Zwarte Piet is slechts het begin. Geschiedenis wordt vandaag geschreven en dit laat zien dat machtsverhoudingen daar een belangrijke rol in spelen. Wie zijn de helden? Wie hebben voor die cruciale verandering gezorgd? Wie was de zwijgende meerderheid? Wie schrijft de geschiedenis? Dat wordt nog een lange strijd.

Ibtissam Abaâziz