“Woke is dood”

Zwarte Amerikaanse jongeren en activisten die het gebruikten als mantra op marsen en betogingen, laten het woord steeds vaker voor wat het is. Niet alleen omwille van de huidige schadelijke framing errond. Er is ook de commodificatie van het woord die gebeurt in de brainstorm-rooms van marketingbedrijven. Denk maar aan de spot waarin model Kendall Jenner de heldin van de dag is als ze tijdens een mars een politieagent een Pepsi cola geeft. Zulke fiasco’s krijg je wanneer wokeness, maar ook diversiteit en inclusie louter performatief worden aangewend, enkel omdat het geld zou kunnen opleveren doordat je een grotere doelgroep aanboort. Bij ons is het woord “woke” nooit op dezelfde manier ingeburgerd geraakt zoals in de Verenigde Staten, totdat rechts zag dat ze er haar voordeel mee kon doen. Terwijl we ons laten afleiden door woke-bashen, praten we niet over de echte problemen. Over hoe we langzaam maar zeker onze sociale rechten voor onze ogen hebben zien afkalven. Hoe we verzand zijn geraakt in een maatschappij waarin racisme, misogynie en haat tegen moslims en trans personen doelbewust niet structureel aangepakt worden. Een samenleving waar de kloof tussen arm en rijk alleen maar breder en dieper wordt gemaakt. Enzovoorts. Zoveel levensgevaarlijke problemen, zo weinig daadkracht. Ondertussen is de eerste zelfhulpgroep bij wokeness al opgericht. In de Verenigde Staten kunnen slachtoffers van de “autoritaire ideologie van sociale gelijkwaardigheid” bij Counterweight terecht voor emotionele en juridische ondersteuning. De organisatie onderhandelt ook met werkgevers over het personeelsbeleid. De Nederlands-Amerikaanse publiciste Ayaan Hirsi Ali en haar kompanen hebben dankzij de financiële steun van steenrijke conservatieven de eerste “anti-woke” universiteit in Austin, Texas opgericht. Kimberlé Crenshaw bracht verhalen van docenten die in de Verenigde Staten tegengewerkt worden en hun studenten niet meer kunnen onderwijzen over racisme. De situatie zal eerst veel slechter worden voor ze weer een beetje beter wordt. Om met de woorden van Rebecca Solnit te eindigen: “Woke died. Cool young people were not sad that Woke was dead, because he was no longer their word, and mean old people were not sad because they did not know he was dead.’

Abbie Boutkabout in “Woke is dood” (Mo.be)