November
1998
Beste vrienden,
Sinds een aantal maanden wordt een gezamelijke activisten toernee door West-Europa, "Inter Continental Caravan" genoemd, voorbereid binnen het netwerk van Peoples Global Action. Het project kost waarschijnlijk vele tonnen en er doen duizenden activisten uit Europa, India en veel andere landen aan mee.
Bij onze ervaringen met het netwerk van People's Global Action tot nu toe, zijn we tegen een aantal problemen aangelopen. Deze problemen hebben te maken met de relatie tussen internationaal activisme en activisme aan de basis wat betreft communicatie, het nemen van beslissingen en financiën. We denken dat het belangrijk is in het vroege stadium van dit enorme project een open discussie over deze onderwerpen te hebben.
Allereerst een kort inleiding over onze ervaringen. In september 1998 organiseerden we in Leiden een seminar genaamd "Globalisering van de armoede", waarvoor we activisten uit het buitenland hebben uitgenodigd. Een van de doelstellingen van het seminar was People's Global Action te introduceren bij de Nederlandse buitenparlementaire links-radicale beweging. Daarom hebben we leden van het PGA Conveners Committee uitgenodigd, die rond die tijd een bijeenkomst in Helsinki, Finland hadden.
Jammergenoeg kon een van hen niet naar Leiden komen vanwege problemen met haar visum. We hadden haar beloofd de reiskosten van Helsinki naar Leiden te vergoeden en een deel van haar ticket vooruit betaald aan de organisatoren van de bijeenkomst van het PGA Conveners Committe. Maar hoewel dit geld door het reisbureau wel is terugbetaald aan het Committee, hebben wij het niet teruggekregen. Toen we vroegen waar het geld was gebleven, was het antwoord dat de bijeenkomst wat schulden had veroorzaakt en dat ons geld was gebruikt om die af te betalen. Dit gebeurde zonder het ons te vragen of ons zelfs maar te informeren. Bovendien werden we onmiddelijk gevraagd ook geld te geven om de rest van de schulden af te betalen.
In minder dan een jaar hebben we een aantal van dit soort ervaringen gehad met het PGA netwerk. Dit is zeker niet de manier van samenwerken die wij in gedachten hadden, toen wij toetraden tot het netwerk. Het vinden van fondsen voor politiek werk is iets wat vaak verwaarloosd wordt. Het vergt veel denkwerk, tijd en energie om geld te krijgen, zelfs van fondsen. Reizen naar het buitenland moeten de schaarse middelen van basisgroepen niet misbruiken.
Een van de PGA principes die wij erg inspirerend vonden van het netwerk, is de hoge waardering van activisme aan de basis en directe democratie. De expliciete keuze voor een organisatiefilosofie gebaseerd op decentralisatie en autonomie zou PGA ervan moeten weerhouden om weer een andere machteloos makende hierarchie te creëeren.
Toch lijkt het of er - tenminste in Europa - een groeiende groep activisten is die het leeuwendeel van hun tijd spenderen aan rondreizen om internationale bijeenkomsten van activisten bij te wonen en te organiseren. Het lijkt ons dat zij niet meer geworteld zijn in politieke groepen die aan de basis werken.
Reizen en veel internationale bijeenkomsten bijwonen is slechts weggelegd voor een zeer beperkte groep mensen en is daarom niet te verenigen met de roep om directe democratie, die een van de basisprincipes van de PGA is. Wanneer de discussie over internationale samenwerking vooral wordt gevoerd bij dit soort gelegenheden, hebben de inspanningen voor een democratische structuur van de PGA absoluut gefaald.
Wij denken dat het erg belangrijk is voor basisgroepen om de mogelijkheid te bieden van discussie over principes en doelstellingen van onze politiek in internationale fora van activisten. Om dit te bereiken moeten alternatieve manieren worden ontwikkeld om onze politiek te organiseren, om onze meningen en ideeen uit te wisselen en over te brengen, om onze activiteiten te bespreken en te coördineren.
Wij denken dat er aan drie voorwaarden moet worden voldaan om de actuele problemen van het PGA netwerk het hoofd te bieden. Allereerst moeten we communicatie structuren maken voor discussies los van internationale bijeenkomsten, bijvoorbeeld door email en gewone post. Ten tweede moeten we zorgen dat het proces van beslissingen nemen doorzichtig en toegankelijk is voor alle deelnemers. En ten derde moeten we zorgen dat alle activisten die internationale bijeenkomsten bijwonen worden gestuurd door basisorganisaties, een mandaat krijgen van en verantwoording afleggen aan diezelfde organisaties.
Tijdens de oprichtingsconferentie van de PGA februari 1997 in Genève hebben de activisten die daar waren een manifest geschreven. Volgend jaar in 1999 zal er een tweede PGA conferentie zijn in Bangalore in India. Daar zal vast een verdere discussie zijn over dit manifest. Maar alweer, zullen slechts een paar honderd mensen de mogelijkheid hebben deze conferentie bij te wonen en deel te nemen aan de discussie.
Tegelijkertijd moeten er serieuze inspanningen worden gedaan om deze discussie te democratiseren en groepen over de hele wereld de mogelijkheid te geven hieraan mee te doen. Dat kan en zal niet vanzelf gebeuren. De meeste groepen hebben niet alle contacten. Daarom moet deze discussie worden ondersteund door de vertaling en verspreiding van de bijdragen van groepen uit de hele wereld. We hadden verwacht dat het initiatief om dit te doen zou komen van het Conveners Committe van de PGA.
Het is duidelijk dat de komende acht maanden veel tijd, energie en middelen worden ingezet op de Inter Continental Caravan. Toch hopen we dat de ontwikkeling van democratische communicatie structuren en beslisprocessen voor het PGA netwerk snel wordt opgepakt. Want we denken dat het geven van een hogere prioriteit aan een megalomaan project als de ICC een ernstige verwaarlozing zou zijn van de basisprincipes van People's Global Action.
Samen met deze brief sturen we je een discussietekst die wij schreven over het PGA-manifest, en we hopen soortgelijke artikelen te ontvangen van andere deelnemende groepen over de wereld. We hopen dat de discussie over manifest dan toch kan beginnen.
Merijn Schoenmaker en Eric Krebbers,
De Fabel van de illegaal uit Leiden, Nederland
(vertaling in het Nederlands: Lisette de Boer)